Zondagmorgen 1 januari. Met welke verwachtingen komen mensen naar de kerk? Welke verwachtingen heb ik zelf?

De eerste dag van januari is hoe dan ook een moment dat mensen iets hebben met goede voornemens. Ze hebben ze gemaakt, ze willen ze maken, ze herinneren zich dat ze eerdere goede voornemens niet hebben waar gemaakt of ze zijn gewoon erg tégen goede voornemens.

Ik heb mijn preekthema inmiddels gekozen. Al een aantal keren had Ben Tiggelaar me met zijn nieuwe boek aangegrijnsd vanaf beeldschem en billboard. Zelf ben ik een groot fan van de drieslag die hij heeft geïntroduceerd met zijn bestseller ‘Dromen, durven, doen’. Wat ik vooral van hem heb geleerd is dat er op het punt van doen het meeste mis gaat.

Dat geldt trouwens ook in de kerk: christenen hebben vraag prachtige ideeën en dromen en overtuigingen en ze willen heel graag dichterbij God leven, meer bidden en intensiever omgaan met Gods woord. Maar het gebeurt meestal niet. Waarom niet? Het proces blijft hangen in dromen. Bijbels gesproken zeg ik dan: er is een enorm gebrek aan praktisch discipelschap (en discipline) in de kerken en onder christenen. Vanuit de veranderingspsychologie zeg ik dan: het dromen wordt veel te weinig serieus aangevuld met de fases van het durven en doen. (Overigens besef ik dat veel mensen ook wat allergisch zijn voor een vermeende tjakka-benadering, dus daar zal ik op de eerste zondag van 2012 ook wel wat aandacht aan besteden. Misschien is de breed voorkomende tjakka-allergie ook wel een weinig subtiele compensatie voor eigen luiheid.)

Goede voornemens gaan over gedragsverandering. En dat is niet gemakkelijk. Ben Tiggelaar (ondernemer, spreker, auteur en belijdend christen) kan ons helpen. Daarom heb ik voor Nieuwjaarsmorgen gekozen voor het thema Dit wordt (jo)uw jaar!? Dat is dus een heel expliciete verwijzing naar de titel van Tiggelaars nieuwe boek. Maar uitroepteken en vraagteken zetten de slogan in een iets ander licht en door te kiezen voor ‘(jo)uw’ maak ik impliciet ruimte om het ‘uw’ gericht te laten zijn op de Heer. Wordt dit een ‘Anno Domini’ of een ‘Anno Tui’? Of is hier van een tegenstelling helemaal geen sprake?

Soms is er eerst een thema en pas dan een tekst. Dat is volgens velen een homiletische doodzonde. Dat zij dan maar zo. Als Schriftlezingen overweeg ik: Spreuken 16:1-9 en Jakobus 4:13-17.

(De vierde en laatste blogpost gaat over een prekenserie die ik op zondag 22 januari wil beginnen, met als inspiratiebron Tim Kellers boek Kings’s Cross. Ik ben naarstig op zoek naar een betekenisvolle en inclusieve titel voor de serie. Momenteel denk ik aan: ‘Dit is Jezus’.)