mensen_op_pleinIn Crabbs boek ‘De ideale kerk’ vormt ‘spirituele missie’ het sluitstuk van een proces. Van ‘missionaire kerken’ (en in het bijzonder emerging churches) moet Crabb niet zo veel hebben. Of liever: hij staat er nogal sceptisch tegenover. Het werkelijke missionair zijn vindt volgens hem plaats in het alledaagse leven en in alledaagse ontmoetingen tussen mensen. Zijn visie sluit in dat opzicht nauw aan bij het adagium van de Total Church benadering: ‘ordinary people doing ordinary things with gospel intentionality’. Crabb omschrijft het kort als volgt:

Een echte kerk weet dat goed doen in deze wereld weinig verlossende kracht heeft, tenzij de goeddoeners Jezus kennen, op Jezus lijken en met mensen omgaan zoals Hij deed, thuis en in hun kerk en vervolgens in de hen omringende cultuur.

Het kennen van Jezus, het lijken op Jezus en het omgaan met mensen zoals Jezus dat deed wordt dus gevoed in de geloofsgemeenschap waar mensen de waarheid die vrij maakt horen (Geestelijke theologie), waar mensen gevormd worden naar het beeld van Christus (Geestelijke vorming) en waar mensen in kwetsbare verbondenheid samen leren te dansen met de drie-enige God (Geestelijke gemeenschap).

En vervolgens wordt dit kennen van Jezus, lijken op Jezus en omgaan met mensen zoals Jezus dat deed gepraktiseerd in het leven van elke dag, op straat, op het werk, op vakantie, in de sportschool, waar dan ook maar.

Deze benadering staat wel wat op gespannen voet met de missionaire beweging waarin vooral opgeroepen wordt om als kerk missionair te zijn, om nieuwe gemeentes te stichten en kerken te planten, om als kerk niet zo naar binnen maar juist naar buiten gericht te zijn.

Ik heb er zelf wel voor gepleit om die spanning tussen ‘binnen’ en ‘buiten’:

Heel dat denken in ‘binnen’ en ‘buiten’ is bezig zijn betekenis te verliezen. Ik kom ‘binnen’ veel mensen tegen die het gevoel hebben er ‘buiten’ te staan, want hun geloof is vooral een grote zoektocht die weinig verschilt van mensen die toevalligerwijs niet in een kerk zijn groot geworden. En ik kom ‘buiten’ veel mensen tegen die niet passen in kaartenbakjes en andere vakjes van de kerk maar die een bewonderenswaardige wandel met de Heer hebben. Oftewel: ‘binnen’ is ook veel ongeloof, kleingeloof, twijfel en ‘buiten’ is ook veel geloof, oprecht God zoeken en christen zijn.

De bekende drieslag Boven, Binnen, Buiten die in allerlei variaties de kerkelijke gemeenteopbouwagenda’s beheerst moet daarom haastig worden afgeschaft. De Heer van hemel en aarde heeft gezegd dat we Gód moeten liefhebben en onze nááste. Die naaste is primair méns en niet mens die ‘binnen’ óf ‘buiten’ is.

Hoe dan ook: Kerk 7.0 vraagt als het om ‘mission’ gaat primair aandacht voor het gegeven dat een Geestelijk-missionaire grondhouding wordt gevoed door Geestelijke theologie, Geestelijke vorming en Geestelijke missie. Zó wordt de kerk een plaats waar mensen die Christus nog niet kennen ook echt thuis kunnen komen. En zó worden christenen mensen die in hun alledaagse leven Jezus uitstralen.