discipelschap01In de vorige blogpost (Ken je dit statement over discipelschap al?) introduceerde ik het boek ‘Ancient-Future Evangelism’ van Robbert Webber. Het boek geeft een inspirerende beschrijving van het proces waarin nieuwe gelovigen ingewijd worden in de gemeenschap van Christus en zijn gemeente.

Als ik dat lees merk ik op dat ik daar nog maar weinig over nagedacht heb: welke weg bieden we als kerk nieuwe gelovigen aan? Is er een duidelijk traject dat gelopen kan worden? Het antwoord luidt dat dat er niet is. De komende maanden ga ik met drie mensen (los van elkaar) een traject in waarin ze op zoek zijn naar een antwoord op de vraag of het christelijk geloof ook voor hen iets is. Vandaag hoorde ik van iemand met wie ik al een tijdlang gesprekken voor dat ze nu toch graag gedoopt wil worden. Geweldig! Maar direct zingt de vraag door mijn hoofd: en wat is de weg na de doop? Afgelopen Paasmorgen deden in de Plantagekerk 12 jonge mensen belijdenis van hun geloof en één van hen werd ook gedoopt. Geweldig! Maar opnieuw: wat is het vervolg? We gaan een cursus voor jongbelijdende leden aanbieden in het nieuwe seizoen. Dat is een vervolg. Maar is dat ook echt het vervolg wat nodig is? Zal de cursus helpen om te groeien als leerling van Jezus? Of trappen we in de aloude valkuil dat het toch weer veel kennisoverdracht, discussie en uitwisseling van gedachten zal zijn in plaats van verdere vorming tot discipel van Jezus in het leven van elke dag?

Terug naar het boek van Webber: hij biedt een helder en gestructureerd traject aan voor kerken die ernaar verlangen om zorgvuldig en in de kracht van de Geest mensen die tot geloof komen en die verder willen doorgroeien in hun christen zijn daadwerkelijk te helpen in dat proces. Daarbij is vooral boeiend dat Webber zich baseert op de weg die in de vroge kerk werd gegaan. Zijn vraag is: hoe werden nieuwe christenen gevormd in de eerste eeuwen van de christelijke kerk? Hij analyseert ook hoe we in de kerk in de loop van de eeuwen (middeleeuwse praktijk, de Reformatie, de Verlichting) weg zijn geraakt van de oorspronkelijke bedoeling.

Hoe ziet het traject van het proces van christelijke vorming eruit? Als volgt:

  • Fase 1: de zoeker (eerste kennismaking met evangelie)
  • Ritueel van welkom (eerste toewijding aan het christelijk geloof)
  • Fase 2: de hoorder (discipelschap)
  • Ritueel van inschrijving (commitment om te worden gedoopt)
  • Fase 3: de knieler (spirituele vorming)
  • Ritueel van de doop (de nieuwe gelovige wordt lid van de kerk)
  • Fase 4: de gelovige (actieve participatie in de gemeente)

Webber stelt dat het er vooral om gaat dat de geest en de principes van dit proces vandaag opnieuw gestalte moeten krijgen. Zo komt hij tot een bescrhijving van het proces van christelijke vorming in vier fases waarbij de overgang steeds vorm wordt gegeven in een goed doordacht ritueel:

  1. Evangelisatie (vertel de zoeker het evangelie van Jezus Christus)
  2. Discipelschap (maak de nieuwe gelovige vertrouwd met de kerk, de eredienst, de bijbel en geestelijke disciplines)
  3. Spirituele vorming (wijd de nieuwe gelovige in in de ethiek en levensstijl van het koninkrijk)
  4. Christelijke roeping (help de nieuwe gelovige zijn plek in de kerk te vinden, zijn geestelijke gaven te ontdekken en zijn roeping in het dagelijks werk en in de samenleving te omarmen)

Binnenkort zal ik hier meer over schrijven.