Even geleden schreef ik drie blogs over de drie eerste stappen die je kunt zetten om in een lokale kerk te werken aan een discipelschapscultuur (nu te lezen in dit document: Discipelschap op de agenda van de lokale kerk. Er kwamen drie auteurs langs: Bill Hull, Dallas Willard en Mike Breen. Je ziet ze op de afbeelding: drie buitengewoon vriendelijke mannen! Er zouden overigen sook andere namen genoemd kunnen worden zoals die van Robbert Webber en Alan Hirsch.
In de komende blogposts wil ik wat verder reflecteren op de aangereikte eerste stappen. Waar ligt eigenlijk mijn eigen voorkeur? Hoe ben ik er zelf mee bezig? Tegelijk zal ook Remmelt Meijer (betrokken bij Nederland zoekt… maar ook collega-theoloog en oud-klasgenoot uit onze Meppelse/Zwolse jeugd) hierover gaan schrijven op zijn weblog. Dat hebben we zo afgesproken, omdat het ons waardevol lijkt om vanuit verschillende invalshoeken naar de thematiek te kijken. Remmelt doet dat als theoloog-coach en betrokkenen bij Nederland zoekt… en daarmee ook bij met name het gedachtegoed van Mike Breen. Ik doe dat als theoloog-predikant en voorganger van een stadsgemeente (ruim duizend leden, gemiddelde leeftijd 27 jaar). We denken dat we elkaar kunnen verrijken, ook als we elkaar her en der wellicht tegenspreken. En we hopen zo een bijdrage te leveren aan de bredere bezinning op de vraag hoe discipelschap (Jezus volgen, leerling van Jezus zijn) de focus kan worden (of blijven) van kerk-zijn.
Overigens schreef Remmelt al vier (van vijf) zeer lezenswaardige blogs over rake misverstanden rond kerk en discipelschap:
Ik zet nu eerst nog eens onder elkaar welke drie eerste stappen er worden voorgesteld door Hull, Willard en Breen om te komen tot een kerk waar discipelschap het kloppende hart van gemeente zijn is.
Bill Hull:
- Verkondig het vanaf de preekstoel.
- Schrijf het op en maak er een kerk-dogma van.
- Geef als geestelijke leiders het goede voorbeeld.
Dallas Willard:
- Discipelen maken, dat wil zeggen leerlingen van Jezus.
- De leerlingen op alle niveaus van groei onderdompelen in God.
- Discipelen innerlijk hervormen, zodat doen wat Christus deed en beval niet iets is waar me hard aan moet werken, maar iets dat vanzelf gebeurt.
Mike Breen:
- Begin gebruik te maken van het discipelschapsinstrument van de huddel.
- Geef mensen toegang tot je leven door een transparante levenshouding.
- Creëer en gebruik een gedeelde discipelschapstaal.
Ik denk dat van deze drie auteur Bill Hull en Mike Breen het meest praktisch zijn. Aan de drie dingen die Willard zegt, kun je al zien dat het nogniet heel concreet wordt. Tegelijk is Dallas Wilard wel degene die op theologische en Bijbels niveau de diepste dingen weet te zeggen over de discipelschap. Daarnaast zitten Willard en Hull sterk op het spoor van de lokale gemeente als uitgangspunt, terwijl Mike Breen die lokale gemeente zeker op het oog heeft, maar toch een andere insteek kiest.
Het gesprek dat we gaan voeren wordt denk ik vooral interessant als we een kezue gaan maken voor Bill Hull of voor Mike Breen. De stappen die zijn voorstellen verschillend toch wel wezenlijk van elkaar.
En ik beken het maar meteen: waar ik dankzij het werk van Mike Breen (met name: ‘Een cultuur van discipelschap’) gegrepen ben door theorie en praktijk van het discipelschap in de lokale kerk, is het toch Bill Hull die mij het meest inspireert als het gaat om de uitwerking daarvan in de lokale gemeente, in elk geval in z0’n lokale gemeente als waarin ik me bevind.
Wordt vervolgd…
Laat een reactie achter