De afgelopen dagen kwam op drie manieren naar mij toe dat het goed was om rond de thematiek van discipelschap vooral ook aandacht te besteden aan nederigheid. We kunnen prachtige gesprekken voeren over een cultuur van discipelschap en hoe je (strategische) stappen kunt zetten om in een lokale kerk discipelschap echt op de agenda te krijgen, maar we moeten intussen niet vergeten waar het in discipelschap ten diepste om gaat: nederig de weg volgen van je Heer.
Daarom vandaag om te beginnen, naast het gesprek over discipelschap met Remmelt Meijer dat ook door gaat, een blogpost over discipelschap en nederigheid. Op welke drie manieren kwam dat naar me toe de afgelopen dagen?
1. Het begon afgelopen donderdag toen ik ontdekte dat het IZB een theologenconferentie en een expertmeeting gaat organiseren op 16 en 17 april 2015. Daar zullen twee theologen spreken van wie ik de namen nog niet eerder had gehoord: ’twee toonaangevende inleiders uit het Verenigd Koninkrijk, Brian Brock (Aberdeen), en Stephen Cherry (Durham).’ Zoekend naar wat meer informatie over deze twee theologen (vanuit mijn nieuwsgierigheid naar wat deze theologen over discipelschap hebben geschreven), vond ik dat Stephen Cherry in 2011 een boek heeft gepubliceerd met de titel: ‘Barefoot Disciple: Walking the Way of Passionate Humility’. Een discipelschapsboek dus over nederigheid. De auteur schrijft zelf:
Following the way of Christ with humility does not involve scraping the mud of our boots. It involves, maybe even requires, that we encounter the earth as barefoot disciples and pilgrims. And so I want to suggest ‘Barefoot discipleship’ as a metaphor for passionate humilty, a Christlike attitude that is down-to-earth, full of life, vulnerable and transformative.
Discipelschap op blote voeten dus: een gepassioneerde nederigheid, een Christusgelijkvormige grondhouding die aards en geaard is, vol leven, kwetsbaar en transformerend tegelijk. Dat lijkt me een heel belangrijke bijdrage aan het gesprek over en de praktijk van discipelschap.
2. Afgelopen zaterdag mocht ik (maar liefst drie keer 75 minuten) op een studiedag van het Evangelisch College spreken over discipelschap. Een van de onderdelen van mij n verhaal ging over ‘Mijn discipelschap’ en de belangrijke rol die geestelijke oefeningen (spirituele disciplines) daarin spelen. Ik besprak er een aantal, zonder overigens op dat moment volledig te willen zijn: bijbel en gebed, lectio divina, bijbelmemorisatie, dienstbaarheid, mentoraat. In de pauze kwam er een broeder naar me toe die zei: mooi verhaal, maar ik geloof dat we beslist ook de geestelijke oefeningen van nederigheid en dankbaarheid in de praktijk moeten brengen, anders gaat het in discipelschap nergens meer over.
Dat lijkt me een belangrijke gedachte: discipelschap kan niet zonder de geestelijke discipline van de nederigheid!
3. Gisteren zongen we in de morgendienst in de Plantagekerk enkele verzen uit Psalm 25. Het ging in die dienst over ‘Gods stem verstaan’ als een belangrijke basis van discipelschap, tegen de achtergrond van de twee vragen die Mike Breen centraal stelt in zijn visie op en praktijk van discipelschap: 1. Wat zegt God tegen mij? 2. Wat ga ik daarmee doen? Omdat Psalm 25 een echte Adventspsalm is had ik enkele verzen uit deze Psalm een plek gegeven in de liturgie, na de Schriftlezing waarin Zacharias’ ontmoeting met de engel in de tempel centraal stond: Lucas 1:1-25. Tijdens het zingen kwam de tweede helft van Psalm 25 vers 4 erg bij me binnen als vertolking van waar het over gaat in discipelschap en het verstaan van Gods stem:
Wie ootmoedig luistren wil,
zal de rechte paden leren,
hij, die nederig en stil
wandelt in de weg des HEREN.
Dat is toch discipelschap? De taal is wat ouderwets, maar de inhoud niet. En ook die nederigheid kwam hier terug. Nederig en stil de weg van de Heer volgen. Een beetje zoals Zacharias die ruim negen maanden nederig en letterlijk stil mocht zijn. Zwijgend bracht hij zijn dagen door. En ik denk dat hij toen meer dan ooit Gods stem heeft verstaan!
Kortom, op deze maandagmorgen een pleidooi voor discipelschap op blote voeten: nederig en stil de weg achter Jezus aangaan. Ontdek maar hoe dat er vandaag uitziet.
1 Pingback