In zijn boek ‘Spiritueel begeleiden. Gids voor de lange weg van het geloof’ (een postuum verschenen boek over geestelijke begeleiding) van Henri Nouwen, worden ook enkele pagina’s gewijd aan de Lectio Divina. Hieronder kun je daar delen van lezen (het gaat om de bladzijden 98-101).
De Schrift nemen en die contemplatief lezen wordt lectio divina of spiritueel lezen genoemd. De term lectio divina stamt uit de benedictijnse traditie en duidt allereerst op het goddelijke of heilige lezen van de Bijbel. Lectio divina is de oude kloosterpraktijk van het meditatieve lezen van de Schrift – niet om het woord te beheersen, niet om het te bekritiseren, maar om erdoor beheerst en uitgedaagd te worden. Het betekent de Bijbel lezen ‘op je knieën’, dat wil zeggen: eerbiedig, aandachtig en vanuit de diepe overtuiging dat God voor jou in jouw bijzondere situatie een uniek woord heeft. Kortom: spiritueel lezen is een manier van lezen waarbij we het woord toestaan óns te lezen en te interpreteren. Spiritueel lezen is de discipline van het mediteren toegepast op het woord van God. Mediteren betekent: ‘het woord uit ons verstand laten afdalen in ons hart’. Mediteren betekent op het woord kauwen en het incorporeren in ons leven. Het is de discipline waardoor we het geschreven woord van God een persoonlijk woord voor onszelf laten worden, het laten ankeren in het middelpunt van ons wezen.
Spiritueel lezen is voedsel voor onze ziel. We ontvangen het woord in ons stil-zijn, waar we het kunnen proeven, herkauwen en verteren om het in ons vlees te laten worden. Op die manier is lectio divina de voortgaande incarnatie van God in onze wereld.
Spiritueel lezen is het sacrament van het word, een deelnemen aan Gods werkelijke tegenwoordigheid.
Door regelmatige spirituele oefening ontwikkelen we een innerlijk oor, waardoor we in het geschreven woord het Levende Woord herkennen, dat direct ingaat op onze intiemste behoeften en aspiraties. In het spiritueel lezen van de Schrift concentreren we ons op God en op de woorden van God. We kiezen een woord uit en concentreren ons al biddend op dat woord. In het luisteren naar bepaalde woorden uit de Schrift kan God ons opeens nabijkomen om ons te genezen en te redden.
(…)
Het lezen van Gods woord zou ons allereerst moeten leiden tot contemplatie en meditatie. Wanneer we spiritueel lezen over geestelijke zaken, openen we ons hart voor de stem van God. Soms moeten we bereid zijn het boek dat we aan het lezen zijn neer te leggen om alleen maar te luisteren naar wat God tot ons zegt door de woorden van dat boek.
(…)
Het helpt ons te realiseren dat het in de Bijbel niet in de eerste plaats gaat om informatie over God, maar om transformatie van ons hart. Het is niet alleen een boek om te analyseren, nauwkeurig te onderzoeken en om over te discussiëren, maar een boek dat wil voeden, bijeenbrengen en dienen als een rijke bron van contemplatie. We moeten voortdurend strijden tegen de verleiding de Bijbel instrumenteel te lezen als een boek vol goede verhalen en illustraties die ons kunnen helpen onze beweringen in preken, lezingen, papers en artikelen te staven. De Bijbel spreekt ons niet aan, zolang we hem willen gebruiken. Zolang we het woord van God behandelen als een item waarmee we veel nuttige dingen kunnen doen, lezen we de Bijbel niet echt en laten we onszelf niet door de Bijbel lezen. Alleen als we bereid zijn het geschreven woord te horen als een woord voor ons, kan het Levende Woord zichzelf ontsluiten en doordringen tot in het diepste van ons hart.
Laat een reactie achter