pausfranciscusVanmorgen las ik via het Nederlands Dagblad het werkelijk práchtige voorwoord dat paus Franciscus schreef bij de pas verschenen Duitstalige Jongerenbijbel, uitgegeven door de Oostenrijkse bisschoppen. Lees hier het laatste stukje ervan.

Lees met aandacht! Blijf niet aan de oppervlakte, zoals bij een stripboek. Gods Woord nooit even vluchtig doorbladeren! Vraag je af: ‘Wat zegt dit tot mijn hart? Spreekt God door deze woorden tot mij? Raakt Hij mij in de diepte van mijn verlangen? Wat moet ik doen?’ Alleen op deze manier kan het Woord van God kracht uitoefenen. Alleen zo kan ons leven veranderen, kan het groot en mooi worden.

Ik wil jullie vertellen hoe ik in mijn oude bijbel lees! Vaak pak ik hem op, lees er wat in, dan leg ik hem weg en laat de Heer naar me kijken. Niet ik kijk naar de Heer, maar Hij kijkt naar mij. Hij is er immers. Ik laat me door Hem aankijken. En ik voel dan – dat is niks sentimenteels – ten diepste de dingen die de Heer tegen mij zegt. Vaak spreekt Hij ook niet. Dan voel ik niets, alleen maar leegte, leegte, leegte … Maar ik blijf geduldig wachten. Ik lees en bid. Ik bid zittend, want knielen doet me pijn. Vaak val ik al biddend in slaap. Maar dat geeft niets. Ik ben als een zoon bij zijn vader en daar gaat het om.

Willen jullie mij een plezier doen? Lees de Bijbel!

‘Met aandacht lezen.’ Wat Franciscus hier doet is niets anders dan eigentijds en persoonlijk verwoorden waarom het gaat in de aloude monastieke praktijk van de Lectio Divina.