Het is vandaag ‘Dankdag voor Gewas en Arbeid’. Maar steeds vaker merk ik dat die woorden ‘voor Gewas en Arbeid’ niet meer meedoen. Het gaat gewoon over Dankdag. En we zijn werkelijk overal dankbaar voor, ook al heeft dat maar weinig meer met gewas (alles wat gegroeid is, oogst etc.) en arbeid )ons dagelijks werk) te maken.
Ik vind dat al jaren lastig. Als predikant is mijn mindset voor deze dag toch wel vooral bepaald door dat Gewas en die Arbeid. Maar steeds minder kerkgangers lijken daar nog wat mee te hebben. Vervolgens komt er elk jaar op Dankdag een Nederlands Dagblad uit met talloze dankpunten die ook maar weinig verband hebben met Gewas en Arbeid. En zendingsorganisaties en diaconale organisaties grijpen Dankdag aan om een collecte te promoten voor een of ander ver zendingsgebied. Maar het is toch geen Zendingsdag?
Ik vind het maar verwarrend. Daarom zeg ik: schaf ‘Dankdag voor Gewas en Arbeid’ af. En maak er dan een jaarlijkse ‘Dag van de Dankbaarheid’ van.
Want het is prachtig om die dankbaarheid te oefenen. Om jaarlijks een dag te hebben (zoals Moederdag, Vaderdag, Complimentendag enzovoort) dat we bewust dingen noemen en aanwijzen waarvoor we dankbaar zijn.
Dan hoeven voorgangers in Dankdagdiensten ook niet meer in een soort van spagaat te zitten tussen enerzijds hun door de traditie gevormde geweten dat er op Dankdag een focus moet liggen op ‘Gewas en Arbeid’ en anderzijds het veel bredere, niet door de traditie gevormde, verwachtingspatroon dat je op Dankdag dankt voor alles waar je dankbaar voor bent.
Kortom: laten we de jaarlijkse ‘Dag van de Dankbaarheid‘ gaan vieren!
04/11/2015 op 17:23
Weet u, aansluiting zoeken in de bijbel is het best!
Dat is de basis en geeft houvast en richting.
Alle 3 pelgrimsfeesten (Pasen, Pinksteren en Loofhuttenfeest) zijn in de eerste instantie oogstfeesten maar elk feest heeft ook een geestelijke en historische betekenis gekregen en een toekomstgerichte belofte.
Lichamelijk zowel als geestelijk voedsel, beide hebben we nodig.
Dagelijks en hemels brood.
Dankdag voor gewas en arbeid is mooi maar mag zeker ook geestelijk verdiept worden – kijk dan naar het loofhuttenfeest, u kunt te rade gaan bij uw joodse broeders en zusters. Zij lezen o.a. het boek Prediker bij dit feest.
Veel zegen toegewenst!
05/11/2015 op 23:14
Ik ben geen predikant, maar wel een student theologie en al jaren heb ik hetzelfde gevoel als wat Jos hier beschrijft. Ik hoor preken die ook op een ´gewone zondag´ klinken, en er is weinig anders aan de diensten dan wat er in de zondagse diensten gebeurd. Dat is de reden dat ik nogal eens gedacht heb dat het beter is om deze dagen af te schaffen.
Ik realiseer mij ook dat wij niet meer leven in een agrarische samenleving. We zijn als kerkgangers niet meer direct( indirect natuurlijk nog steeds) afhankelijk van de opbrengst van het gewas. De cyclus langs biddag en dankdag en weer opnieuw past uitstekend binnen een agrarische samenleving. Zo staan de dagen niet ´los´ in het kerkelijk jaar, maar staan ze voor een ´leven in afhankelijkheid´.
Nu ben ik naast theologiestudent ook agrarisch ondernemer. En wil ik graag mensen bewust maken van het feit dat we, ook al werken meer mensen in de ICT, zorg en economische sector, eten van datgene wat er groeit aan gewassen. Maar ik wil ook graag zoeken naar een nieuwe manier waarop we kunnen bijdragen aan een leven in afhankelijkheid. Maar hoe dan? Deze diensten gebruiken om mensen bij te brengen dat we nog steeds afhankelijk zijn van landbouw en visserij? Worden het inspiratiediensten om arbeid te verbinden met het geloof? Dieper gezien: tegen de culturele hoofdstroom in willen wij uiting geven aan het feit dat we wel degelijk afhankelijk zijn van de zegen van God. Of moeten we aansluiten bij de veranderende omgeving die alleen nog maar over dankbaarheid in het algemeen gaat? Dankbaar, maar wel onafhankelijk? Is het niet zo dat een samenleving die vooral ‘leeft’ van kennis, economie en ICT minder ruimte ziet voor ‘Gods hand’ in groei van gewas en voorziening van arbeid?
Ik weet het nog niet… en zou graag met Douma (en anderen die hier een geluid over op laten gaan) zoeken naar andere wegen om hetzelfde voor ogen te hebben: Uiting geven aan het feit dat we leven ván Gods genade.