Gisteravond laat kwam er een bericht op mijn smartphone voorbij over de Church of England. De aartsbisschoppen van Canterbury en York deden een dringend appèl op de kerk. En ik denk dat dat appèl ook in Nederland moet worden gehoord en nagevolgd.

Ik vertaal het appèl zelf even zo:

  • Nú is het de tijd voor Actie én Contemplatie!
  • Nú moet de kerk kan doen wat altijd al de kern was: Bidden én Werken.

Ik laat hier een paar kerncitaten volgen uit de brief van de twee aartsbisschoppen Justin Welby en John Sentamu:

It has always been the historic vocation of the Church of England to be the church for everyone. William Temple, one of the great Archbishops of Canterbury and York of the last century, is often quoted as saying that we are the one organisation which exists for the benefit of its ‘non-members’. As the challenge of the coronavirus grips the world, and as the Government asks every individual and every organisation to rethink its life, we are now asking the Church of England in all its parishes, chaplaincies and ministries to serve all people in a new way.

Being a part of the Church of England is going to look very different in the days ahead. Our life is going to be less characterised by attendance at church on Sunday, and more characterised by the prayer and service we offer each day. We may not be able to pray with people in the ways that we are used to, but we can certainly pray for people. And we can certainly offer practical care and support.

This is a defining moment for the Church of England. Are we truly a church for all, or just the church for ourselves? We urge you sisters and brothers to become a different sort of church in these coming months: hopeful and rooted in the offering of prayer and praise and overflowing in service to the world.

Oftewel: dit is een beslissend moment in de geschiedenis en het leven van de kerk. Zijn we bereid en in staat om op een andere manier kerk te zijn en te worden? Of beter, want het gaat iets verder: zijn we bereid en in staat om een ander soort kerk te worden, een kerk-voor-anderen die gekenmerkt wordt door twee pijlers:

  1. geworteld in gebed en aanbidding
  2. overvloeiend in dienst aan de wereld

De grote uitdaging zal zijn om het woord dat in de traditionele tweeslag ‘actie en contemplatie’ het belangrijkste is vorm en inhoud te geven. EN dat is het woordje ‘en’. Het gaat om actie EN contemplatie. Het gaat om bidden EN werken. Het gaat om naar binnen keren EN naar buiten gaan.

Qua karakter en roeping (als predikant) ben ik geneigd om me vooral te richten op contemplatie, gebed en naar binnen keren. Mijn grote valkuil is dat het daarbij blijft, dat ik blijf hangen in mijn binnenkamer (vanwaaruit ik hooguit wat meditaties, preken en andere inspiratie de wereld in stuur) en dat het niet komt tot concrete en actieve dienstbaarheid in de buitenwereld.

Ik ga ontdekken hoe ik daarin meer kan doen. Maar nu we samen als schrijver en lezer nog even in de tekst van deze blog zitten, benadruk ik graag dat het ten diepste gaat om dat woordje EN: contemplatie EN actie.

Wie alleen in actie komt, raakt op de duur burn-out en loopt het gevaar vanuit eigen ego de grote weldoener uit te hangen. Wie alleen bidt, draagt geen vrucht in de echte wereld waar mensen in nood zijn en loopt het gevaar terecht te komen in een narcistische vroomheid.

Dus er staan ons drie dingen te doen:

  1. Mensen helpen! Dingen doen die nu nodig zijn! Een aandachtig en luisterend oor bieden! Met mensen optrekken!
  2. Bidden voor mensen! Bidden met mensen! Tijd met God doorbrengen in stilte en contemplatie! Ons hart verheffen naar God!
  3. Voortdurend aanvoelen hoe die twee bij elkaar worden gehouden, zodat gebed de bron is van ons dienen, en zodat ons dienen leidt tot gebed! Steeds qua tijd en energie de sabbatsregel naleven: één deel gebed en contemplatie, zes delen dienstbaarheid en actie!

Want: de kerk is de enige organisatie in de wereld die bestaat voor haar niet-leden.