Zin in bidden #14 – Onophoudelijk 1 | Contemplatio

Onderaan deze pagina vind je extra input.

Reflectie: Onophoudelijk 1

Een bijbelwoord dat me al vele jaren fascineert, is deze uitspraak van Paulus (in de brief aan de Tessalonicenzen): ‘Bid onophoudelijk’. Een heel kort zinnetje dat meteen de vraag oproept: kan dat eigenlijk wel?

Het ene zinnetje maakt deel uit van een drieslag waarin vreugde, gebed en dankbaarheid aan elkaar gekoppeld worden:

“Wees altijd verheugd,
bid onophoudelijk,
dank God onder alle omstandigheden,
want dat is wat hij van u,
die één bent met Christus Jezus, verlangt.”

Behoorlijk radicaal: altijd verheugd zijn, onophoudelijk bidden, onder alle omstandigheden dankbaar zijn!

Hoe langer ik dit op me in laat werken, hoe meer ik ontdek dat Paulus hier een levenshouding aanprijst. Een levenshouding die wordt gekenmerkt door eenheid met Christus en door zijn verlangen dat wij dichtbij hem zijn. Altijd. Overal. Zonder ophouden. Ononderbroken. Van dag tot dag. Van uur tot uur. Van minuut tot minuut.

Kan dat eigenlijk wel?

Misschien is er een mooiere vraag te stellen. Wíl ik dat eigenlijk wel? Is er bij mij ook een verlangen dat beantwoordt aan het verlangen van Christus om altijd bij mij te zijn?

In de loop van de jaren is dat verlangen bij mij wel gegroeid. Ja, wat zou ik graag altijd de vreugde van Christus kennen. Ja, wat zou ik graag onophoudelijk bidden en zo afgestemd zijn op de Heer. Ja, wat zou ik graag groeien in de deugd van de dankbaarheid vanuit mijn verbondenheid met Jezus.

Bid onophoudelijk. Dat is meer dan regelmatig een gebed uitspreken. Dat is niet minder dan altijd afgestemd zijn op de aanwezigheid van God in mijn leven.

Kan dat eigenlijk wel?

Praktijk: Contemplatio

De laatste stap in de lectio divina is de contemplatio (aanschouwen). Maar het karakter van deze stap is toch een beetje anders dan die van de andere drie.

In de eerste drie stappen ben je echt bezig met woorden die je hoort, overdenkt, spreekt. Deze laatste stap heeft meer het karakter van overgave, tot rust komen, voorbij de woorden in Gods aanwezigheid zijn.

De vier stappen worden in het Engels wel vertaald met deze vier woorden: read (lezen), reflect (overdenken), respond (antwoorden) en rest (rusten). Want dat is inderdaad waar het om gaat in deze slotfase: rusten. Er is veel gezegd en gedacht. En dan komt er een moment dat het genoeg is. Het is goed zo. Nu is alleen de aanwezigheid nog belangrijk.

Want daar gaat het uiteindelijk om: dat we door de woorden van de bijbel heen ervaren dat God zelf aanwezig is in ons leven. Hij geeft nabijheid. Hij geeft kracht. Hij geeft zichzelf.

Het woord aanschouwen brengt je in de sfeer van: verwonderen, onder de indruk zijn, stil worden voor God heerlijke aanwezigheid. Het gaat dus niet om een leeg rusten of een leeg stil zijn. Deze stap van de contemplatio wordt gekleurd door wat er net is gebeurd in lezing, overdenking en gebed.

Dit is de tijd om je te verwonderen, de Geest zelf te laten zorgen voor je ziel en dankbaar te zijn voor het wonder dat Gods lichtende gelaat zegenrijk op jou gericht is. De Heer kijkt je liefdevol aan en jij rust in zijn liefde.

En die woorden klinken nog na, als een echo.

“Jullie hebben niet mij uitgekozen,
maar ik jullie,
en ik heb jullie opgedragen
om op weg te gaan
en vrucht te dragen,
blijvende vrucht.”

Maar wat vooral blijft is: de onuitputtelijke genade van Jezus. Hij is hier.

Gebed: Omhelzing

Een gebed dat voor mij een belangrijke rol is gaan spelen kwam ik tegen in een Engelstalig boek over spiritualiteit. De titel: The Divine Embrace. De goddelijke omhelzing. Of misschien nog wat mooier vertaald: De hemelse omhelzing.

Dat boek gaat over de vraag wat nu de kern is van het geestelijke leven van een christen. Het antwoord luidt: dat je je bevindt in de hemelse omhelzing. Want het begint niet bij mij. Het begint niet bij jou. Het begint niet bij ons.

Het begint bij God, in de hemel. Bij de drie-enige God, Vader, Zoon en heilige Geest, die ervoor gekozen heeft om ons op aarde uit te nodigen in de hemelse omhelzing.

Onderstaand gebed is een vertaling van een gebed uit het Engelstalige Book of Common Prayer. Als je het regelmatig bidt, zul je merken hoe mooi het is. Hoe prachtig het ook is om van de uitgestrekte armen van Jezus aan het kruis te gaan naar de handen waarmee jij je uitstrekt naar de mensen om je heen.

Ik ontdekte het gebed zelf in de periode voor Pasen, de veertigdagentijd. Dat is een periode om stil te staan bij de betekenis van het kruis van Christus. Tegelijk is het gebed oorspronkelijk ook bedoeld als gebed om ons verlangen aan te wakkeren om andere mensen bij Jezus te brengen.

Kijk zo naar die open armen van Jezus aan het kruis. In deze omhelzing is iedereen welkom.

“Heer Jezus Christus,
u hebt uw liefdevolle armen uitgestrekt
op het harde hout van het kruis
zodat iedereen binnen het bereik
van uw verlossende omhelzing kan komen.

Bekleed ons daarom met uw Geest,
zodat we met uitgestrekte handen
vol liefde diegenen bij u mogen brengen
die u en uw liefde nog niet kennen.
Tot eer van uw naam.

Amen.”