Het overlijden van Paus Franciscus op deze Tweede Paasdag 21 april 2025 stemt me weemoedig en dankbaar. Ik heb veel van hem geleerd, van zijn eenvoud en nederigheid, van zijn liefde voor mensen in zwakheid en kwetsbaarheid, van zijn radicale inclusiviteit. Alles wat hij sprak en schreef was doordrongen van barmhartigheid, van liefde, van Jezus, van Geest.

Dilexit Nos

Zijn vierde en (wat nu blijkt) laatste encycliek (‘Dilexit Nos‘, 24 oktober 2024) ging over de liefde, over het menselijk hart, over het heilig hart van Jezus, in de context van een wereld ‘die haar hart lijkt te hebben verloren’.

Zou het zo kunnen zijn dat deze laatste encycliek ook zijn belangrijkste is?

Oppervlakkig en snel leven

Ik citeer de tweede paragraaf en neem me voor deze week de hele encycliek te (her)lezen, waarvan net twee dagen geleden de (geautoriseerde) Nederlandse vertaling verscheen.

“Om de liefde van Jezus tot uitdrukking te brengen wordt vaak het symbool van het hart gebruikt. Sommigen vragen zich af of dit symbool nog steeds betekenisvol is. Maar omdat wij geneigd zijn oppervlakkig en snel te leven zonder uiteindelijk te weten waarom, en omdat wij geneigd zijn onverzadigbare consumenten en slaven van de raderwerken van een markt te worden, die geen belangstelling heeft voor de zin van ons bestaan, hebben wij er allen behoefte aan het belang van het hart opnieuw te ontdekken.”

dilexit nos, 2