De thematiek van het zoeken van God roept zelf al boeiende vragen en boeiende gedachten wakker. In enkele reacties op de vorige blogpost kwam onder meer dit naar voren (ik maak de uitspraken even los van degene die ze geschreven hebben):

1. Het zoeken naar God veronderstelt teveel dat Hij zich niet laat vinden, in mijn optiek.

2. Ik geloof God gevonden te hebben, in Jezus Christus. Uiteraard blijven er vragen en blijft het een ontdekkingstocht, maar waar ik meer naar op zoek ben is zijn Koninkrijk.

3. Mijn ervaring is, dat je in het diepst van jezelf jouw verbinding met de Eeuwigheid, God, kunt vinden.

4. Zoeken is: uitzien en omzien naar … windvlagen, brandende braamstruiken , maar misschien meer nog: naar elkaar?

De vragen buitelen dus eigenlijk over elkaar heen. Kun je zeggen dat je God gevonden hebt? Is het misschien beter ook te zeggen dat God ons gevonden heeft? Vind je God in je binnenste? Vind je God in de Bijbel? Vind je God in Jezus? Veronderstelt zoeken niet dat vinden ten diepste niet tot de mogelijkheden behoort? Wat zoeken we nu eigenlijk: God, het Koninkrijk, de zn van het leven? Als zoeken betekent dat je op weg gaat, op reis, pionierend, betekent dat dan dat je de bestemming niet weet?

Zelf las ik over die laatste vraag inEugene Peterson’s ‘Christ Plays in Ten Thousand Places’ het volgende:

The end is where we start from. “In my end is my beginning” (T.S. Elliot). Endings take precedence over beginnings. We begin a journey by first deciding on a destination. We gather information and employ our imaginations in preparing ourselves for waht is to come: Life is the end of life; life, life and more life.

The end of all Christian belief and obedience, witness and teaching, marriage en family, leisure en work life, preaching and pastoral work is the living of everything we know about God: life, life, and more life. If we don’t know where we are going, any road will get us there. But if we have a destination – in this case a life lived to the glory of God – there is a well-marked way, the Jesus-revealed Way.

De vraag die me bezig houdt: kun je als christen echt wel op weg gaan zonder de bestemming  te kennen? Kun je wel zoeken zonder te weten wat je wilt vinden? Of moeten we veel meer uitgaan van deze wijsheid: ‘Het gaan van de weg is het doel’?