De onderstaande bijdrage van pastoraal werker Janneke Bregman is ook te lezen op de weblog die apart in het leven is geroepen voor de Maand van het pastoraat:

maandvanhetpastoraat.wordpress.com.

Door: Janneke Bregman, pastoraal werker bij de Jacobikerk Utrecht

Toen ik aangenomen werd als pastoraal werker bij de Jacobikerk, noemden vrienden mij ‘de fietsende trooster’. Woorden waar ik vaak aan terug moet denken als ik door Utrecht fiets op weg naar een bezoek. Een ontmoeting met de ander op weg. En die weg kan soms een moeizaam pad zijn, getekend door verdriet, pijn of eenzaamheid. Het is een bijzondere taak om een stukje op die weg mee te mogen lopen. Een naaste voor de ander te mogen zijn.

Om luisterend aanwezig te zijn en daarmee iets van de nabijheid en bewogenheid van God te mogen laten oplichten midden in de donkerheid. Luisterend naar levensverhalen vol vreugdevolle en verdrietige herinneringen. Soms achter die woorden meer te horen dan taal kan uitdrukken.

Om tastbaar aanwezig te zijn. Mijn handen die een breekbare hand vast houden, van iemand die dichtbij de dood is. Wat kan een stille aanraking veel betekenen in het pastoraat. Het kan soms meer uitdrukken van troost en nabijheid dan onze woorden.

Pastoraat vraagt geduld, liefde en wijsheid. Een open blik en open vragen om samen te zoeken naar het spoor van God in ons leven. Maar het is ook iets wat je in alle ontspannenheid kan doen. Omdat ik ervan overtuigd ben dat God de grote Aanwezige is tijdens de gesprekken en ontmoetingen die ik met mensen heb. Zomaar onverwachts merk je dat iets van die werkelijkheid, die ons verstand te boven gaat, doorbreekt tijdens het gesprek, het samen bidden of Bijbel lezen. De Ander, die ons tegemoet komt op onze weg en met ons meeloopt. Dan kan ik na afloop van zo’n bezoek verwonderd op de fiets stappen, door de drukke straten van Utrecht fietsen met in mijn hart een lied van dankbaarheid. Pastorale zorg geven is ook ontvangen.

Het onderstaande gedicht verwoord hoe ik pastoraat zie.

Naaste

Jij

Kwetsbaar mens

Naast mij

Gekweld door zorgen

Jouw bestaan

Zo gebroken

Ik

Kwetsbaar mens

Naast jou

Bewogen

Met jouw breekbaar

bestaan

Door jou

Zie ik Hem

Kwetsbaar kind

Gebroken Brood

Nabij gekomen

Onder ons gewoond

Weet je

Bemind

Gekoesterd

en gekend

Hij noemt je naam

Hij draagt je last

En ik

Draag met Hem mee

Deel in

Jouw pijn

Jij

Kwetsbaar mens

Naast mij