In een interview met Karel Blei, emeritus predikant, onlangs in het Nederlands Dagblad, las ik deze zinnen:
“De interesse voor de geloofsleer is verdampt. Er is sprake van een contemplatieve wending – niet meer de inhoud van het geloof staat centraal, maar wat wij ervan vinden. Naar mijn waarneming staat de beleving van het geloof nu wel heel centraal.”
Interessant is dat hij spreekt over een ‘contemplatieve wending’. Alleen ben ik het niet eens met hoe hij die wending omschrijft: “Niet meer de inhoud van het geloof staat centraal, maar wat wij ervan vinden.”
De essentie van de contemplatieve wending is volgens mij niet dat we van de inhoud van het geloof naar de beleving van het geloof gaan. Hier gaat het om: we gaan van de inhoud van het geloof naar het mysterie van het geloof. Of misschien nog beter: we gaan van de (leerstellige) inhoud van het geloof naar het mysterie van de liefde.
En dan gaat het ook niet om “wat wij ervan vinden” maar om “waar wij ons bevinden”: in de stilte van Gods hemelse omhelzing.
Ik pleit graag voor een contemplatieve wending in de kerk. Of misschien iets bescheidener: hernieuwde aandacht voor de contemplatieve dimensie van het evangelie en van kerk zijn.
Het platform “Contemplatio | Contemplatieve vernieuwing van de kerk” gaat daarin hopelijk een mooie rol spelen de komende jaren.
Voor predikanten geef ik over deze thematiek ook een cursus (op 21 mei en 4 en 18 juni 2019): ‘Van studeerkamer naar kloostercel’. Die cursus gaat over het verlangen naar een meer contemplatief predikantschap. Lees er hier meer over: ‘Van studeerkamer naar kloostercel‘.
11/04/2019 op 11:40
Misschien wordt het tijd voor protestanten nog meer te kijken naar de RKK en de Oosterse (-Orthodoxe) kerken. Daar is het namelijk nooit weggeweest. Mystiek in de rationele protestante kerken is altijd lastig. Geloven is namelijk niet rationeel