Bovenstaande vraag maakte deel uit van een enquête die ik juni 2021 hield onder millennials uit de Plantagekerk.

Welk antwoord spreken jou het meest aan?

Welk antwoord vind je belangrijk om echt iets mee te gaan doen?

Lees hier alle blogs die ik schreef over ‘Geloven als een millennial.

  1. Neem ons serieus.
  2. Doorbreek kerkmuren. Lees de bijbel en laat ons leiden door de Heilige Geest.
  3. Als je mij in de kerk wilt zien, zet mij in, geef ruimte aan onze talenten en vragen. Waar raakt het geloof jou? Deel jouw eerlijke verhaal. Wees alsjeblieft kwetsbaar. Schuw taboes niet. Laat zien waar de hemel de aarde raakt en raak mee.
  4. Verbinding, openheid, dogma’s vermijden, thema’s vinden die aanspreken waardoor mensen zelf in beweging komen. Niet te veel opleggen. Ik waardeer dit onderzoek bijvoorbeeld heel erg. Van onderaf/middenuit kijken waar mensen zich bewegen en daarop aanhaken.
  5. Blijf innoveren zonder het geloof los te laten.
  6. De preken sluiten aan bij de wereld waarin we vandaag leven
  7. Ik denk dat de kerk als instituut op den duur gaat verdwijnen, de kerk zou daar op in kunnen spelen door het opereren in ‘cellen’ meer te stimuleren en faciliteren. Maar hoe?!
  8. Houd je niet vast aan vaste vormen, hoewel ik traditie en heiligheid heel belangrijk vind. Maar diensten hoeven mijns inziens niet altijd in dezelfde vorm gegoten te worden. Durf het los te laten, samen te eten, te bidden, te zingen. Vooral losser, actiever waardoor de innerlijke drive van de gemeente meer wordt aangesproken. 
  9. Probeer bescheiden te zijn want hoe goed de intenties ook zijn, kerken neigen nu eenmaal vaak snel naar normativiteit (ook als dat niet de onderliggende gedachte of wens is).  Nog aansluitend op die thema’s die millennials belangrijk vinden: ik zie zó veel vermogen, en inzet en wens bij mijn generatie om zinvol en met oog voor de maatschappij te leven, om zelf te willen groeien. En in gesprekken of discussies dat problematiek (op kleine schaal of groot) ons écht raakt. Als ik dat nu koppel aan hoe er vroeger toch wel is ingeprent “als je dat niet uit liefde voor Jezus doet dan heeft dat geen waarde”, of “je kan wel liefhebben maar als dat niet in God is dan is het geen echte/of juiste liefde” dan vind ik dat echt heel pijnlijk.  (Ik probeer hier niet te kort door de bocht te gaan maar dat is even de handicap van een tekst).  Die visie proef ik nog steeds als ik met bijvoorbeeld mijn ouders over kerk en geloof praat; en daarin mijn mindere kerkgang toch belangrijker lijkt te zijn dan mijn overtuigingen. 
  10. Zoek het samen. Zoek naar liefde. 
  11. Ik hoop dat we als gemeente weer meer vuur krijgen en er echt naar verlangen om met God te leven. Dat werkt aanstekelijk. Het lijkt mij mooi om getuigenissen te horen van Gods trouw en zowel in de dienst als daarbuiten te zoeken naar verbondenheid.
  12. Kijk naar voren (zonder daarbij je alleen maar af te zetten tegen ‘vroeger’), heb zelfrespect (voel niet de behoefte om jezelf te excuseren voor wie jij bent of je medechristenen zijn), leg nadruk op christelijke identiteit, die je deelt met andere christenen in Nederland.
  13. Steek als kerk (ook in je diensten) vooral in op onderlinge ontmoeting. En je doel moet niet zijn dat de nieuwe generatie qua geloof een soort kopie wordt van jullie. Prikkel en daag ons uit om zelf na te denken en goed onderbouwd te laten delen wat geloven voor ons betekent en hoe we onze band met God opbouwen. 
  14. Kijk ook naar mensen van deze leeftijd om. Iedereen heeft het moeilijk in deze tijd. 
  15. Mensen van deze leeftijd zitten niet altijd op vernieuwingen te wachten.
  16. Wees niet arrogant, draag geen oogkleppen, werk samen, luister. 
  17. Dat je volledig mag meedoen en daarin ook fouten mag maken. 
  18. Hou het simpel, diepe relaties, gedegen bijbelonderwijs en met name het samen toepassen en leven. Moderne tools voor het dagelijkse leven om het toe te passen en eigen te maken.
  19. Sta open voor de twijfels en vragen van deze mensen, en ga niet oordelen. Wat bijvoorbeeld heel vervelend is, is als je vertelt dat je niet meer naar de kerk gaat, en mensen meteen je ervan proberen te overtuigen dat je toch eigenlijk wel naar de kerk zou moeten. In het algemeen misschien wel: meer luisteren, minder je mening klaar hebben.
  20. Haak taboe onderwerpen aan en praat met elkaar, ga in gesprek. Het hoeft niet zo te zijn dat de dominee en de leiding van de kerk, de leiding van de kerk is maar je bent samen kerk en samen kunnen we ook uitvinden hoe we ons geloof uit willen dragen en hoe we de diensten in willen blijven vullen. 
  21. Sta echt open voor verandering. Niet alleen in woorden, ook in daden. Overleg met álle generaties over hoe de kerk het beste vooruit kan gaan. Ook wat betreft praktische zaken als vormgeving van de kerkzaal, de muziek. De meeste jonge mensen doen graag mee, maar willen wel het gevoel hebben dat hun mening ertoe doet, en niet altijd weer moet stuiten op een groep ouderen die het wil houden zoals het was. Dat laatste komt ook vaak door een frustratie/teleurstelling van de oudere generatie dat de ‘jongeren’ het niet doen zoals zij het deden (‘minder commitment’). Het betekent ook moeten loslaten, dat dingen niet meer gaan zoals ze altijd gingen.
  22. Oprechte aandacht voor elkaar.
  23. Wees authentiek, wees oprecht. Stop met de ‘we passen ons aan de 20/30-ers- gedachte’. Wees mens en blijf aangeven dat we kerk zijn in een lijn van de afgelopen eeuwen en dat er na ons ook nog diensten komen. Persoonlijk denk ik dat 20/30-ers in hun opleiding veelal horen dat ze geniaal zijn, de toekomst etc. etc. Als 30-er vind ik het in de kerk heerlijk dat het niet om mij draait, maar ook dat je kan leunen op het geloof van andere mensen/ generaties, zonder dat het concreet allemaal van jou als mens afhangt. 
  24. Ik zou zeggen: Heb geen angst om mensen te verliezen, maar verlang er naar om mensen te winnen. 
  25. Focus op kerk zijn via meerdere ‘ingangen’: luisteren, maar ook zien, stil zijn, aanschouwen, voelen, doen etc. Niet blijven hangen in ratio en cognitieve aspecten. Meer zintuigen aanspreken (zonder perse hip of druk te moeten zijn)
  26. Wees present in het leven. Haak in op de actualiteit bij het prediken. Verdiep je in de leefwereld van gemeenteleden. Zorg dat je zichtbaar bent op social media enz.
  27. Openheid over dingen die lastig zijn. Betrokkenheid en ruimte voor vragen. Lage drempel voor persoonlijk contact. Wees aanspreekbaar en verschuil je niet achter keuzes van de leiding of dogma’s. Houd je bezig met relevante thema’s met ruimte voor mensen voor eigen inbreng / activiteiten.
  28. Wees kwetsbaar. Geef ruimte aan twijfel
  29. Meer nadruk leggen op liefde voor AL je medemensen. 
  30. Geeft mij rust. Ik heb er veel van nodig. Misschien is een Kohlbrugge in deze tijd belangrijk voor de rust van de ziel van iedereen.
  31. Wees flexibel en meer vloeibaar. Bevorder simpele ontmoeting zonder programma’s.
  32. Laten we gaan voor de eenheid van de kerk. Dit is tenslotte een bede van Christus zelf. Laten wij niet zo met het vingertje wijzen, maar de liefde centraal stellen. Wij zijn allemaal zondige mensen, het wijzen naar anderen is een afleidingsmanoeuvre van de zonde in ons eigen leven. Wij allen hebben Christus nodig. 
  33. Leer elkaar persoonlijk kennen, doe en onderneem dingen samen. Wie weet in kleinere groepjes. En dingen zoals het avondmaal; Christus at samen en brak toen het brood, de eerste gemeenten kwamen samen en deelden met elkaar. Vaak kijken we naar hoe we moeten evangeliseren of hoe we buiten de kerk dingen kunnen doen. Maar ik denk dat het momenteel enorm belangrijk is om die gemeentelijke verbinding en echtheid te zoeken. We moeten weer leren om met elkaar een lichaam van Christus te vormen en vrij te praten met elkaar. (Nogmaals misschien is dit vanwege mijn persoonlijke ervaring als introvert en onzeker en vergeetachtig persoon.) Ik ben benieuwd of anderen dat ook zien zo, soms denk ik dat ik hier de enige in ben.
  34. Wat een moeilijke vraag. ‘De wereld’ is niet de vijand. Het wij-zij denken schept denk ik afstand. Daarnaast zou ik vaker sprekers van andere Zwolse kerken willen horen. 
  35. Heb het over levensvragen, zonder de dagelijkse praktijk uit het oog te verliezen. Het gaat om dit (dagelijkse) leven bekijken met Gods ogen: wat is het doel ervan? Hoe kunnen we onze opdracht het beste uitvoeren? 
  36. Wees eerlijk over hoe mensen zijn. Ik hoop eigenlijk dat de kerk een plek is waar buitenstaanders zich thuis voelen. Daarvoor is het nodig dat de ‘binnenstaanders’ niet denken dat ze goed zijn en ook niet de schijn ophouden dat ze alles goed voor elkaar hebben. Hoe dat precies moet weet ik niet, maar volgens mij is dat een belangrijk deel voor echte gastvrijheid – nederigheid en zelfkennis. De Instagram-manier van alles goed presenteren is volgens mij best wel schadelijk en legt veel druk op iedereen. Dus het is ook wel goed voor ons, om te zien dat niemand dit leven echt op een rijtje heeft. Dat geeft wat rust, dat we niet onze eigen redders zijn.
  37. In contact blijven met en uitnodigen voor samen zijn. Dit hoeft niet perse alleen op zondag maar kan ook doordeweeks. Millennial bijbelgroepen/studies bijvoorbeeld. Ik denk zeker dat meer mensen daar behoefte aan hebben. 
  38. Beetje pit er in mag wel. Als ik ook hoor hoe vergaderingen verlopen. Niet zo voorzichtig allemaal. Neem het allemaal wat luchtiger, voor hoe ver dat kan natuurlijk. Maar misschien mist een stukje humor wel?
  39. Actuele thema’s blijven behandelen, dat gaat goed!
  40. Spreek je uit voor gerechtigheid! Voor schoonheid en voor liefde! 
  41. Ik vind het belangrijk om buiten de kerk ook kerk te zijn. Door middel van een soort ‘kring’ of groep bijvoorbeeld. 
  42. Het kleine en persoonlijke vind ik nu vaak waardevoller dan het massale. Het is moeilijk om een plek te vinden waar je welkom bent en mensen kan ontmoeten. Wijkkringen zijn zo willekeurig en vaak zo weinig klik. Een groep met mensen waar wat gelijkenissen (zoals leeftijd, levensfase of interesse) zijn lijkt me heel fijn. Daar mag best meer in geïnvesteerd worden.