twitterlogoMorgen besteedt Radio Online (zaterdag 13 juni 17.15 tot 18.00 uur op Radio 1) aandacht aan het thema ‘Nu ook twitteren in de kerk’.  Dit naar aanleiding van het artikel in Trouw van gisteren over de ’twitterende dominee’. Nu ben ik geen twitterende dominee en dat levert vragen op: ‘Waarom twitter jij niet?’ (Ik heb overigens ok geen mobiele telefoon, en dat bevalt me uitstekend: altijd bereikbaar en present willen zijn kan oo een loden last worden.)

Bij Radio Online zal Boele Ytsma in de studo in Hilversum zitten en met mij wordt telefonisch contact gezocht om ook iets aan het gesprek bij te dragen. Nu doet Boele ook wel iets meer – en met verve! – op internet dan twitteren: hij houdt een weblog bij, hij heeft een site met enorm veel bezinnend materiaal (preken, artikelen etc.), hij is gestart met een internet-community en sinds enkele weken heeft hij elke vrijdag een radio-uitzending (podcast). En inderdaad: hij twittert ook.

Radio Online wil dus weten waarom ik niet twitter (dat is: waarom ik mensen niet regelmatig vertel wat ik op dat moment aan het doen ben in een berichtje van hooguit 140 tekens). Nu volg ik zo nu en dan wel wat twitteraars: ik lees hun berichtjes en leef zo een beetje met hen mee, want ik weet wat ze doen, en dat is soms best interessant en ik zie ook dat er boeiende nieuwe relaties worden gelegd tussen mensen die met dezelfde dingen bezig zijn en eerder van elkaars bestaan nog niet wisten. Maar ik lees ook heel veel berichtjes die het niveau van ‘en nu stop ik met werken; lekker slapen’ of ‘hé, leuk dat jij ook twittert!’  of ‘hè bah, het regent. baaluuh’ niet ontstijgen.

Twitteren is een typisch product van de netwerksamenleving waarin mensen voortdurend in contact met anderen willen staan. En daar zit voor mij de grens: ik wil niet voortdurend contact met anderen hebben. En het is ook helemaal niet zo interessant wat ik allemaal doe, dat ik dat zou moeten delen met een schare volgers. Twitter hoort denk ik ook bij een personality-cultuur die er vanuit gaat dat er mensen zijn (heel veel soms) die in jou geïnteresseerd zijn en dat jij belangrijk bent (wat in sommige gevallen ook zeker waar is); een cultuur dus die narcistische trekjes vertoont. Tenslotte lijkt Twitter me bij te dragen aan een cultuur van oppervlakkige en supersnelle communicatie waarvan het maar de vraag is of dat echt waarde toevoegt aan je leven. 

Ik twitter dus niet. De redenen waarom ik als predikant op internet aanwezig ben zou ik in deze drie trefwoorden willen samenvatten: informatie, inspiratie, interactie. Ik wil graag informatie beschikbaar maken (in mijn geval gaat het dan om preken, overdenkingen, artikelen etc.) waarvan ik vermoed dat er meer mensen in geïnteresseerd zijn dan allen mijn eigen gemeente. Heel graag wil ik ook mensen inspiratie bieden (de pay-off van mijn website is dan ook ‘nieuwe inspiratie’): internet biedt prachtige mogelijkheden om de bezoekers iets ter inspiratie aan te bieden, in mijn geval is dat dan veelal bijbelse c.q. spirituele inspiratie (met name mijn website tijdmetjezus.nl heeft deze functie: vijf dagen per week een korte overdenking). En tenslotte vind ik het mooi en boeiend dat er via de website en de weblog op bescheiden schaal ook interactie ontstaat: bezoekers reageren online op de weblog of off-line via een persoonlijk mailtje, en met enige regelmaat zelfs telefonisch; en soms ook mondt iets uit in een persoonlijke (meestal pastoraal getoonzette) ontmoeting.