onzevaderalsgebedsruimteIn het oktobernummer van CV-Koers stond een interessant artikel over slow slife: ‘Wordt traag de trend’? Dat thema ging bij mij meteen een verbinding aan met de preken die ik aan het voorbereiden ben over het Onze Vader. Graag wil het gebed dat Jezus ons heeft geleerd herontdekken en aanreiken als een gebed dat we niet zozeer moeten hanteren als een formuliergebed maar als een gebedspatroon of gebedsmodel. Alleen zijn die begrippen me wat te technisch van kleur. Daarom wil ik een pleidooi voeren voor het Onze Vader als gebedsruimte. Ik heb daar ook een plaatje bij gemaakt dat je hiernaast ziet staan.

Ik denk dat we het Onze Vader ook weer terug moeten brengen naar onze binnenkamer. Veelal is nu juist het Onze Vader tot een gezamenlijk gesproken of gezongen gebed geworden, terwijl Jezus het oorspronkelijk aanreikte net nadat hij gezegd heeft: ‘Maar als jullie bidden, trek je dan in je huis terug, sluit de deur en bid tot je Vader, die in het verborgene is’ (Matteüs 6:6). Ook is het belangrijk dat we ons (opnieuw) realiseren dat het Onze Vader bij uitstek een koninkrijksgebed is! Jezus biedt het aan in de context van de bergrede waarin hij het leven in het koninkrijk uittekent. Wie wil groeien in het koninkrijk, wie het koninkrijk van God wil herontdekken als de kern van christelijk geloof en leven, doet er goed aan te starten bij het bidden met het Onze Vader.

Ik zie dat gebed dus als een gebedsruimte waarin we leren ons tempo te vertragen om te komen tot slow prayer: Jezus leidt ons binnen in vier verschillende ruimtes waarin de woorden die hij ons als gebedswoorden geeft tot klinken komen. Het is nodig om steeds enige tijd in de achtereenvolgende ruimtes te verkeren en de echo’s van de woorden op te vangen: echo’s vanuit het geheel van de Bijbel en echo’s vanuit ons eigen leven.

Les meer in de preeksamenvatting van de preek die ik zondag 4 oktober hoop te houden.