Ik ben een boek van Larry Crabb aan het lezen dat erg veel indruk op me maakt. Dat komt omdat hij op een geweldige manier woorden geeft aan de thematiek die mij ook al lang bezig houdt en die ik op de noemer heb gebracht van ‘spirituele gemeenteopbouw’ .

Het gaat om het jongste boek van Crabb, verschenen in 2009, met de titel Real Church. Does It Exist? Can I Find It? Ik ben het overigens tegelijk aan het lezen met een ouder boek van hem (uit 1999, niet in het Nederlands vertaald voor zover ik weet): Becoming a True Spiritual Community: A Profound Vision of What the Church Can Be.

In Real Church stelt Crabb dat echt kerk zijn door deze vier momenten wordt bepaald:

1. Spirituele theologie
2. Spirituele vorming
3. Spirituele gemeenschap
4. Spirituele missie

Learn spiritual theology; hunger for spiritual formation; gather in spiritual community; move into the world on a spiritual mission. Make this into a formula, and the vision dies. Let it be what it is – a rhythmic cycle, a dance – and these four spirituals could transform a gathering of Christians into a church, a real church, the church I want to be part of. (blz. xix).

Aan het einde van het boek geeft hij onder meer deze samenvatting van wat hem voor ogen staat. Ik geef die nu in een eigen vertaling door, want dit is precies waar ik ook naar verlang en waar ik mee bezig probeer te zijn onder de noemer Spirituele gemeenteopbouw:

1. (spirituele theologie) Een echte kerk entertaint haar leden niet op zondagmorgen of is alleen maar bezig die leden te inspireren met goede muziek of opwindende prediking. Een echte kerk weet dat ons zware tijden te wachten staan, en dat die voor velen al aangebroken zijn, zware tijden die een doel dienen in Gods volmaakte plan. Daarom moet dat plan bekend worden gemaakt. De liefde achter dat plan moet zichtbaar worden gemaakt. Een echte kerk verlangt er naar om de boeken van de Bijbel te kennen, om degene te kennen die er de auteur van is, om het verhaal te horen dat door de boeken wordt verteld en om het verhaal van een spirituele theologie te communiceren met haar leden.

2. (spirituele vorming)
Een echte kerk is niet tevreden als haar leden maar naar de diensten komen, tienden van hun inkomen afdragen, zich laten inzetten bij kerkelijke activiteiten, en morele en keurige levens leiden. Een echte kerk bidt Gods Geest, de Geest van heiligheid, om haar leden blijvend spiritueel te vormen totdat ze Jezus zien als hun alles overtreffende schat, hoe ze zich ook voelen, hoe anderen hen ook behandelen of hoe het in hun leven ook gaat.

3. (spirituele gemeenschap)
Een echte kerk waardeert het participeren in programma’s nooit hoger dan het aangaan van relaties in een gemeenschap. En ze ziet de verontrustende waarheid onder ogen dat betrokkenheid in kleine groepen te vaak een bijdrage levert aan niet meer dan het meedoen in een relationeel programma. Een echte kerk richt zich op spirituele gemeenschap, waar zielen zich met elkaar verbinden, waar schaamte afneemt, waar zonden aan de oppervlakte komen, waar mislukking genade ontmoet, waar irritaties verzacht worden, waar heilig verlangen groeit.

4. (spirituele missie) Een echte kerk weet dat goed doen in deze wereld weinig verlossende kracht heeft tenzij degenen die goed doen Jezus kennen, op Jezus lijken en op de manier van Jezus relaties aangaan, in de kracht van Jezus, allereerst in hun gezinnen en kerken, en vervolgens  ook in de cultuur om hen heen.

Ik denk dat Larry Crabb met zijn boeken erg veel kan betekenen nu er allerwegen wordt gevraagd hoe we in de 21e eeuw kerk moeten zijn. Mijn indruk is momenteel dat het sterke accent op missionair en cultureel relevant kerk zijn onvoldoende honoreert dat kerk primair bedoeld is als spirituele gemeenschap waar ziel-zorg plaats vindt in de naam van Jezus. En een moralistische en onverbonden kerkelijke gemeenschap die zonder daarin te veranderen zich missionair naar buiten keert communiceert een moralistisch evangelie dat geen evangelie is.