Vandaag reed ik langs het gebouw van de Protestantse Vredevorstkerk aan de Laan der Nederlanden in Beverwijk (niet zover van de Immanuëlkerk aan de Olieslagerslaan in Beverwijk waar ik vanmiddag vorging, het gebouw van de gemeente waar ik van 1998 tot 2003 predikant ben geweest) waar al jarenlang volhardend op een groot wit bord aan de buitenmuur korte teksten verschijnen die tot nadenken stemmen. Op dit moment staat daar te lezen:
GOD LAAT ZICH VINDEN, NIET VASTLEGGEN
Rond de thematiek die door Boele Ytsma op de agenda is gezet door middel van de wandeltocht die volgende week plaats vindt (’tochtgenoten’, ‘pioniers’, ‘de zoeker en het verlangen’) vond ik deze uitspraak een voltreffer. Want wat zo belangrijk is rond ‘zoekend geloven’, namelijk dat God zich niet laat vastleggen, kan ook uitlopen op een gecultiveerde onzekerheid die geen recht doet aan ervaringen van christenen die zoekers zijn maar die toch niet zouden willen zeggen dat God zich niet laat vinden.
Op dit punt is het gesprek dat Boele op gang brengt denk ik ook best nog wel spannend. Met Boele verlaat ik graag de ‘Kathedraal van Zeker Weten’. Maar wil ik daarmee ook alle ‘zeker weten’ (met kleine letters) achter me laten? Ja, als het een ‘zeker weten’ is dat vastlegt, een ‘zeker weten’ dat gelijk staat met het eigen gelijk, een ‘zeker weten’ waarin het mysterie niet meer doorklinkt, een ‘zeker weten’ dat gespeend is van elke bescheidenheid.
Maar er is ook een ‘zeker weten’ dat ik niet wil missen: ik weet zeker dat Jezus Heer is, ik weet zeker dat God van mij houdt, ik weet zeker dat de woorden van Jezus leven geven, ik weet zeker dat ik het niet zonder de heilige Schriften moet proberen te doen, ik weet zeker dat geloven een gezámenlijke tocht is, ik weet zeker dat God zich laat vinden.
De vraag naar de waarheid is onlosmakelijk verbonden met het gaan van de weg van het leven. Zeker, het gaat niet om de waarheid die gekoesterd en beschermd wordt in een ‘Kathedraal van Zeker Weten’, het gaat niet om de waarheid die vastlegt en vastpint, maar om de waarheid die vrij maakt, die in de ruimte zet, die je op weg helpt, die mensen tot tochtgenoten maakt op de weg achter Jezus aan.
Wanneer u bij mijn woord blijft,
bent u werkelijk mijn leerlingen.
U zult de waarheid kennen,
en de waarheid zal u bevrijden.(Jezus in Johannes 8 vers 31 en 32)
14/06/2010 op 08:09
je hebt gelijk, er is een zer weten, toch is dat zeker weten er voor jou en voor mij geld dat ook, anderen zullen echter daar zo hun twijfels bij hebben. wat mij betreft mag dat, hoewel we moeten oppassen dat daarbij de waarheid over God niet verloren gaat. voor mij betekent dat dat we ons geloof niet direkt aan de ander opleggen, maar wel het gesprek aangaan op hartsniveau. van hart tot hart met elkaar spreken, echt zijn dus en doen wat er te doen is. Jerry Cook noemt dat “liefde in actie”. dit betekent om Jezus’wil de ander aanvaarden zoals ze zijn. zo ging ook Jezus met mensen om , met zondaren zoals ik en hij voelde zich niet te groot, te heilig , te geleerd, te goddelijk, te… wat dan ook, om met ze om te gaan. wanneer we zo God zoeken, zoeken we mensen, en vinden we meer in iedere relatie met wie dan ook.
greetz erik