De zomerperiode is voor mij ook altijd een tijd van bezinning en van nieuwe inspiratie zoeken. Elk jaar merk ik weer dat ik na een seizoen kerkelijk werk me afvraag of ik nog wel op het goede spoor zit, of ik nog wel bezig ben met de dingen waar ik mee bezig wil zijn. Want mijn agenda als gemeentepredikant vult zich heel gemakkelijk vanuit allerlei vragen die gesteld worden en verwachtingen waaraan voldaan moet worden.

In de zomer probeer ik dan dus weer te focussen en me af te vragen waar ik me door laat leiden in mijn dagelijkse bezigheden als gemeentepredikant. Ik signaleer wat er volgens mij niet goed ga en reflecteer daarover. Waarom lukt het bijvoorbeeld niet zo goed om binnen de kerkenraad als hecht team te functioneren? Besteed ik daar zelf wel aandacht aan: teamwork? Waarom is het vaak moeilijk om in de gemeente mensen te vinden die zich ergens met hart, ziel en commitment voor inzetten (naast de velen die dat wel doen overigens, want er zijn nog altijd heel veel gemeenteleden die zich werkelijk met passie geven aan een bediening in de gemeente)? Waarom zuigen negatieve dingen die gebeuren vaak zoveel aandacht naar zich toe en energie uit mij weg? Waarom komen nieuwe plannen zo moeilijk van de grond?

Jaren geleden al reikte een ouderling me deze spreuk aan, die ook in de managementwereld wel bekend schijnt te zijn: ‘Wat je aandacht geeft, groeit.’ Als ik aandacht geef aan het negatieve gegeven van gebrek aan commitment zal ik het alleen maar zien groeien. Als ik aandacht geef aan kritiek zal ik de moeiten zien groeien. Als ik aandacht geef aan andere tekorten zal ik die tekorten zien groeien. Dat is blijkbaar een wetmatigheid, en ik merk dat het zo werkt.

Kortom, ik wil (meer) leren om de waarheid hiervan te begrijpen en te ervaren: ‘Wat je aandacht geeft, groeit.’ Als ik aandacht geef aan gemeenteleden die veel goeds doen voor de gemeente, zal dat groeien. Als ik aandacht geef aan het verlangen om in de kerkenraad als team samen te werken, zal er teamgeest groeien. Als ik aandacht geef aan een onuitgesproken verlangen dat onder kritiek die gegeven wordt zit, zal er groei zijn in het verwerkelijken van dat verlangen. Als ik aandacht geef aan mijn kwaliteiten (in plaats van aan mijn zwakke punten), zullen die kwaliteiten groeien.

WAT JE AANDACHT GEEFT, GROEIT.

Ik meen dat dat zelfs een Bijbelse benadering is: “Ten slotte, broeders en zusters, schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, alles wat eervol is, kortom, aan alles wat deugdzaam is en lof verdient” (Filippenzen 4:8). Uitgerekend vandaag biedt www.tijdmetjezus.nl daarbij een meditatie (het is een bestaande serie, dus ik heb de betreffende meditatie niet specifiek voor vandaag geschreven).

Dus dit is mijn motto voor het nieuwe seizoen: WAT JE AANDACHT GEEFT, GROEIT.