Met drie boeken heb ik nader kennis gemaakt in mijn voorbereidingen voor de themadienst over ‘Christen zijn op je werk’. Ik noem ze even:

  • Mark Greene, Yes, ’t is weer maandag. Christen zijn op je werk
  • Eddy de Pender, Help! Het is weer maandag! Christen zijn op je werk
  • Ken Costa, Carrière met God, Elke dag met zin je werk doen

Stuk voor stuk waardevolle boeken wat mij betreft, en het lezen waard als je behoefte hebt aan wat meer reflectie en bezinning op dit thema.

Een punt dat mij als predikant in deze boeken vooral treft, is dat de algemene klacht is dat de kerkelijke gemeente algemeen gesproken niet echt aandacht heeft voor het dagelijkse werk van de gemeenteleden. Zomaar een paar citaten uit van de boeken:

Wat betreft mijn rol als christen op mijn werk voel ik me niet gesteund door mijn gemeente. (Wendy, ziekenhuisconsulent)

We worden [in de kerk] aangemoedigd om mensen mee te nemen naar gastendiensten. We worden aangemoedigd om kerstliederen te zingen bij het metrostation of concerten te organiseren en daarvoor onze niet-christelijke vrienden uit te nodigen. Allemaal goede zaken. Maar worden we aangemoedigd om te getuigen op ons werk?

Een niet-christen kan bijna iedere vorm van evangelisatie ‘wegdraaien’ – een televisieprogramma kun je uitzetten en een traktaat kun je weggooien – maar het schouwspel van een christen die leeft vanuit de kracht van de Geest, dag in, dag uit, uur in, uur uit, crisis in, crisis uit, kan hij niet ontlopen.

Het boek van Ken Costa eindigt met een pleidooi voor spirituele vernieuwing op het werk:

Er is een nieuwe instensiteit in het zoeken naar waarden en een betekenisvolle levensstijl. Vooral onder jonge mensen is er een groeiende spirituele honger, en de kerk als instituut merkt dat ze er vergaand niet in slaagt hen te voeden. Vele zoektochten worden niet begeleid, zijn ‘ongericht’. Binnen de kerk worden de ‘officiële gidsen’ opgeslokt door een afleidende interne agenda, over bijvoorbeeld de rol van vrouwen, seksualiteit en andere binnenkerkelijke kwesties en debatten die voor de meeste buitenstaanders irrelevant overkomen. Voor velen leidt deze ongerichte zoektocht slechts naar de doolopende wegen van de nieuwste modegrillen.

Het missionaire effect van authentieke christenen op het werk, zwak maar gevoed door de heilige Geest, kwetsbaar maar machtig door God, bezorgd en tegelijk vol vrede, kan door een nieuwe uitstorting van Gods Geest de grootste evangeliserende beweging van onze eeuw worden.

Dat zijn visionaire woorden! Kan de kerk die missionair wil zijn hier iets mee?