Het interview David Heek: Amos uit Spakenburg in het Nederlands Dagblad heeft aardig wat los gemaakt. Dat is te lezen onder de blogpost die David zelf aan het interview wijdde: Wat een portret. Remmelt Meijer reageerde er ook op: Luister niet naar David Heek. En ik wil nu ook een kleine bijdrage aan het gesprek leveren door eerst even stil te staan bij de ondertitel van mijn weblog: ‘Over LEVEN in de kerk’. Deze ondertitel is er sinds 2 september 2008. Ik schreef toen:

Ik hou van de kerk, en ik zie tot mijn vreugde veel leven in de kerk. Tegelijk voel ik me ook erg aangetrokken tot het gesprek dat gaande is rond de emerging church: over een nieuwe theologie en nieuwe vormen van kerk-zijn voor de 21e eeuw. Dan doet zich ook de vraag voor, en die klinkt ook een beetje door in de formulering ‘over LEVEN in de kerk’: kun je wel overleven in de (traditionele) kerk? Vooralsnog wil ik die vraag graag positief beantwoorden. Ik geloof dat er een gesprek op gang moet komen en ook al op gang gekomen is waarin de traditionele kerken en nieuwe kerkvormen verbondenheid zoeken.
(…)
Heeft de kerk een toekomst? Heeft de toekomst een kerk? Het is ook maar wat je bedoelt met ‘kerk’. Mijn definitie: een liefdevolle gemeenschap, met Jezus in het midden. Overal waar dat gebeurt, gebeurt kerk.

En een jaartje later, op 14 februari 2009, schreef ik:

‘Over LEVEN in de kerk’. Daar zitten twee boodschappen in: 1) het is niet altijd gemakkelijk om te functioneren binnen een ’traditionele’ kerk, 2) er is ook in ’traditionele’ kerken waarlijk nog wel LEVEN te vinden! De discussies rond ‘emerging church’ en gemeentestichting ademen wel eens iets van: ‘We hebben de hoop voor de traditionele kerken opgegeven, we moeten iets nieuws beginnen’. Tegelijk wordt de laatste tijd ook steeds meer duidelijk dat het niet om alternatieven gaat maar om de vraag: hoe kunnen ’traditionele’ kerken en ‘nieuwe’ geloofsgemeenschappen samen zich richten op het zichtbaar en ervaarbaar maken van het koninkrijk van God?

Ik kies er vrij nadrukkelijk voor om hier mee bezig te zijn binnen de ‘gevestigde’ kerk en ik zoek momenteel naar manieren om daaraan nog meer gezicht te geven, omdat het gevaar toch telkens weer op de loer ligt dat je als predikant tevreden bent als er niet al te veel ‘gedoe’ in je kerk is en als het merendeel redelijk tevreden is met hoe het gaat en als de kerk zelfs een redelijk goede naam heeft: ‘daar kan best wel wat en daar gebeurt best wel wat’. Maar is dat nu wat ik wil? Is dat nu de bedoeling? Is dat nu Gods bedoeling?

Op die laatste vraag antwoord ik met een hartgrondig ‘Nee’. Ik zou willen dat de kerk (de ‘gevestigde’ kerk in haar algemeenheid en de kerk waar ik predikant ben in het bijzonder) een werkelijk ‘nieuwe gemeenschap’ is waar het koninkrijksLEVEN wordt ervaren door hen die er deel van uit maken en hen die er te gast zijn of er zoeken naar een plekje.

Ik herken wel iets van de moeite die David Heek ervaart met de GKV-kerken, maar ik sta er dus wel wat anders in dan hij het verwoordde in het interview. Het lijkt me echter belangrijk om, net als Remmelt Meijer op zijn weblog, dit citaat uit het interview naar voren te schuiven:

Onrustige zielen willen thuiskomen bij God, maar dat niveau halen we niet in de kerk. En dan al die energie voor dat ene uurtje kerkdienst. Terwijl het daar niet om gaat. Kerk zijn is anders, draait om eenvoud. Kerk zijn is ‘eat, pray, love’. Eten, bidden, beminnen. That’s all.

David schrijft zelf als nadere toelichting nog op zijn weblog:

Waar het mij in het interview vooral om te doen was, was mijn visie op christelijke gemeenschappen anno 2010 te geven. Daarover hebben we een tijdlang met elkaar doorgesproken. (…) Het Eat, Pray, Love-verhaal (…) vond ik het leukst en interessantst om kenbaar te maken. Het is, denk ik, een positief en nieuw geluid die christenen aan het denken zet.

Welnu, daar staan het, los van de context van het interview. – Wat is kerk? Eat, Pray, Love! Dus: Eten, Bidden, Beminnen. Daar zit denk ik heel wat potentie in om opnieuw door te dringen tot de kern van de kerk als geloofsgemeenschap! – Wat is kerk? Onrustige zielen komen thuis bij God! Het is een diepgaande geestelijke uitdaging om mee gestalte te mogen geven aan een geloofsgemeenschap waar dat gebeurt!