Van af 1 juli tot 1 september las ik een zomerstop in op deze blog en op twitter. Al een paar jaar ben ik gewend om voor deze twee zomermaanden geen lezingen of workshops af te spreken om wat meer rust in te bouwen dan in de andere tien maanden van het jaar. Maar dit keer dus ook bewust twee complete maanden geen getwitter en geen geblog.

Waarom niet twitteren? Ik vind twitteren een fantastische mogelijkheid om te netwerken, om aan nieuw informatie te komen, om mensen te ontmoeten met gelijksoortige interesses, om inspiratie en informatie te delen met anderen. Dus ik ontzeg me door niet te twitteren ook iets waar ik veel plezier aan beleef. Maar twitteren betekent voor mij ook: steeds maar weer nieuw informatie op me af laten komen, steeds geprikkeld blijven in mijn nieuwsgierigheid naar wat andere twitteraars aan het doen zijn en ook steeds het gevoel hebben dat er berichtjes de wereld in gezonden moeten worden (niet over privé-zaken trouwens, alleen werkgerelateerd). En hoe verbindend twitteren ook is (connectivity ten top), het is ook versnipperend: de aandacht raakt versnipperd over van alles en nog wat. Daarom kies ik ervoor om twee maanden vakantie te vieren op twitter en mijn aandacht weer wat meer te focussen. Waarop? Het werk naar de vakantie toe afbouwen (als ik daar pas op de eerste echte vakantiedag mee begin, gaat dat helemaal niet goed), de agenda tijdig leegmaken voordat we op vakantie gaan, gewoon wat meer thuis zijn en niks doen en wat langere stukken in boeken lezen.

Waarom niet bloggen? Ik blog ook een tijdje niet, eigenlijk om dezelfde redenen. Maar ook om deze reden: met de behoefte (en ik ervaar het voor een groot deel ook als mijn roeping) om inzicht en inspiratie te delen met (veel) andere mensen door stukken te schrijven is op zich niets mis, maar als ik het gevaar begin te merken van het gevoel dat ik er eigenlijk niet zonder kan, is het tijd om ook eens te stoppen. Sabbat vieren dus. Je moet ook eens ergens (een tijdje) mee kunnen ophouden. Niet omdat er niks te melden valt, maar gewoon om het maar weer eens een tijdje voor mezelf te houden. Om praktisch te oefenen in de spirituele discipline van het alleen-zijn.

Want bloggen en twitteren staan wat mij betreft in het teken (niet primair van de zelf-expressie, hoewel dat er ook zeker wel in meekomt) van de gemeenschap, het zoeken van verbondenheid, het maken van connectie. Maar Dietrich Bonhoeffer waarschuwt terecht (en zijn woorden laten zich denk ik heel goed doorvertalen naar eigentijds vormen van het zoeken van gemeenschap via sociale media als bloggen en twitteren):

Velen zoeken de gemeenschap uit angst voor de eenzaamheid. Omdat zij niet alleen kunnen zijn, worden ze onder de mensen gedreven.
(…)
Wie niet alleen kan zijn moet oppassen voor de gemeenschap!
(…)
Maar omgekeerd geldt evenzeer: wie geen deel heeft aan de gemeenschap moet oppassen voor het alleen-zijn!
(…)
Wij ontdekken: slechts levend in de gemeenschap, kunnen we alleen zijn; en slechts hij, die alleen is, kan leven in de gemeenschap. Beide dingen horen bij elkaar.

(Dietrich Bonhoeffer, Leven met elkander, blz.69-70).

Vandaar dus. Vanaf vrijdag 1 juli: twee maanden twittersabbatical (of twibbatical) en blogsabbatical.

Vacare Deo.

Maar ook gewoon alleen maar: Vacare.