• Even het nieuwe mailtje lezen.
  • Nu even een kopje koffie halen.
  • Wacht, ik moet dat telefoontje nu beslist plegen.
  • Daar gaat de telefoon.
  • Nog even dit regelen.
  • Even de nieuwste tweetjes bekijken…

Op alle mogelijke manieren laat ik mezelf vaak van mijn werk afhouden. En meestal zijn het de belangrijke taken die er onder te lijden hebben: een preek voorbereiden, een beleidsnotitie schrijven, gebedsteksten formuleren, een hoofdstuk van een nieuw boek schrijven. (Het aardige is dat het pastoraat er niet onder lijdt; daarvoor moet ik namelijk de deur uit en dan zijn er niet allerlei tijdvretende afleidingen.)

Focus

Ik moet dus eerlijk bekennen dat ik snel afgeleid ben en het moeilijk vind om me te focussen. En zo kan het regelmatig gebeuren dat er een dagdeel tussen mijn vingers door glipt waarop ik niet ben toegekomen aan de eigenlijke taak die ik moest uitvoeren.

Maar ik heb er iets op gevonden: een eitje!

Eigenlijk is het een tomaat, of in het Italiaans: een pomodoro. Het gaat om een timemanagmenttechniek die gebaseerd is op het opwinden van een wekker (in de vorm van en tomaat, maar een andere vorm mag ook: een eitje bijvoorbeeld, of een citroen). Als je aan een taak begint, zet je die wekker op 25 minuten en je laat je tijdens die 25 minuten gewoonweg niet afleiden door andere zaken of taken die zich aandienen. Over deze methode is nog veel meer te zeggen. Hier kun je het allemaal lezen: www.pomodorotechnique.com.

Nu heeft mijn wekker de vorm van een ei. Maar meestal gebruik ik een timer die je gewoon op internet kunt vinden (deze om precies te zijn). En weet je, het werkt geweldig! Het markeren van het begin van een periode van 25 minuten helpt me om die tijd ook daadwerkelijk geconcentreerd bezig te zijn met die ene taak waarop ik me wilde focussen.

Beginnen als kunst

Het wezenlijkste van deze methode is voor mij denk ik: het maken van een begin. Dat ervaar ik vaak als moeilijk. Liever werk is even een klein klusje af dan dat ik me inzet voor een grotere taak die niet zo overzichtelijk is. En ik ervaar dat de kunst van het beginnen eigenlijk even lastig is als de kunst van het ophouden (sabbat vieren).

Discipline

Deze eerste blogpost na een blovrije periode lijkt over iets heel technisch te gaan: time management. Maar als ik er even wat langer over doordenk, zie ook zo al drie redenen waarom dit ook alles met (alledaagse) spiritualiteit te maken heeft:

  1. Een begin maken is niets minder dan een spirituele kunst. Wil Derkse schrijft in zijn boek over Benedictijnse spiritualiteit onder andere over de waarde van de klok, die de dag indeelt in tijden van werken en van bidden. Als de kerkklok klinkt, houd je gewoon op met datgene waar je mee bezig was, en na afloop van het gebed begin je gewoon weer.
  2. Je aandacht op één taak gericht blijven houden is ook een oefening in stabilitas loci: ervoor kiezen gedurende een klein half uur nergens anders te zijn of heen te gaan dan op deze ene plek: bij de taak die je je hebt voorgenomen te volbrengen.
  3. Beginnen en dan volharden vraagt om discipline, om zelfbeheersing. Daar is het werken met de ‘pomodoro’ een oefening in het laten groeien van de vrucht van de Geest (zie Galaten 5:22).

Vraag: Op welke manieren probeer jij gedurende een aaneengesloten tijdsblok geconcentreerd te blijven op één taak? Je kunt hieronder een reactie achterlaten.