Elke zondag wordt er gepreekt. Maar wat gebeurt er dan eigenlijk? Daar kun je als lezer van deze blog misschien allereerst zelf een antwoord op geven. Dat zal mooie verhalen opleveren over preken die je geraakt hebben, aansprekende preken die soms al een leven lang met je meegaan, preken die je hebt ervaren als vernieuwend omdat ze je heel concreet aanmoedigden om met de Heer te leven. Er zullen ook minder mooie verhalen worden verteld over preken die ‘nergens over gingen’, preken die ronduit saai waren, preken waar je boos over werd omdat het evangelie van Christus er niet in doorklonk, preken die vielen in de categorie ‘weer meer van hetzelfde’ of die door hun moralisme het evangelie wegduwden.

Elke week bereiden predikanten hun preek voor. Maar wat gebeurt er dan eigenlijk? Hoe kun je er als predikant op gericht zijn dat er zondags iets gebeurt wat van waarde is? Wat is het geheim van een goede preek? Dat is een heel spannende vraag. Want we voelen wel aan dat dit niet maakbaar is. Een goede preek maken is niet een kunstje, een techniek, een menselijke mogelijkheid. Een preek wordt alleen goed door de heilige Geest. Er gebeurt iets als hij er bij is, als er door de woorden een frisse wind waait. Daarom is gebed ook zo noodzakelijk als er preken worden voorbereid en gehouden: ‘Kom, Schepper Geest, waai door de woorden!’ Tegelijk is de preek ook een ontmoetingsgebeuren: God wil mensen ontmoeten, mensen willen God ontmoeten en daarin speelt de preek op een of andere manier een rol. Ook zo’n ontmoeting is niet maakbaar: het is goddelijke genade als het gebeurt.

Zelf heb ik in de loop van de jaren, in mijn zoeken naar het geheim van een goede preek, geprobeerd om me steeds aan drie opdrachten te houden: 1. Blijf dichtbij de tekst! 2. Blijf dichtbij de hoorder! 3. Blijf dichtbij jezelf! Dat werk ik in de drie volgende blogposts wat verder uit.