‘Kom, Schepper Geest!’ Dat gebed zingt door heel dit nieuwe boek van Graham Tomlin heen: ‘Een Geest van overvloed. De drie-eenheid, de kerk en de toekomst van de wereld.’ Het is de vertaling van ‘The Prodigal Spirit: The Trinity, the Curch and the Future of the World’ (het woord ‘verkwistend’ nadert beter de bedoeling van ‘prodigal’ dan het woord ‘overvloed’).

Van twee andere boeken van Tomlin genoot ik al eerder: Een kerk die prikkelt en Geestelijk fit. Ook dit nieuwe boek mag er zijn. Het is niet minder dan een ’trinitarische pneumatologie’, een boek dus waarin het werk van de heilige Geest wordt doordacht vanuit het perspectief van de drie-eenheid. Het is een heel waardevol boek geworden dat bovendien ook gelezen kan worden als informatiebron van de theologie die achter de Alpha-cursus ligt.

De rode draad van het boek wordt gevormd door (blz. 158):

een relationele theologie van de drie-eenheid, die de liefde tussen de Vader en de Zoon ziet als kern van de werkelijkheid, waarbij de heilige Geest naar de hele schepping de uitnodiging doet uitgaan om deel te worden van die liefdevolle omarming. Dit levert een wereldbeeld op dat verwelkoming, uitnodiging en gastvrijheid in het centrum van alles zet.

Die zin mag je gerust nog een keer lezen (de zin is niet heel eenvoudig en dat is het boek ook niet). Maar hier gaat het dus over. En het spreekt me erg aan, omdat ik zelf ook erg houd van het beeld van de omhelzing, de omarming (lees dit verhaal: De hemelse omhelzing. De gunst van het geestelijk leven in de 21e eeuw).

De zeven thema’s die Tomlin aan de orde stelt zijn: De heilige Geest en (1) onze identiteit, (2) onze roeping, (3) onze ervaring, (4) onze karaktervorming, (5) evangelisatie, (6) de wereld en (7) de kerk. Elk hoofdstuk is de moeite van het lezen meer dan waard.

Mijn interesse ging speciaal uit naar het middelste hoofdstuk dat over karaktervorming gaat (waarover Graham Tomlins boek Geestelijk fit. Het belang van christelijke karaktervorming ook al ging). Het volgt op het hoofdstuk over ervaring en heeft als belangrijke gedachte dat (bijzondere) ervaringen mooi zijn, maar wel van voorbijgaande aard en dat er dus meer nodig is (blz. 113):

En dat is de transformatie van een tijdelijke ervaring van de liefde en kracht van God in een levenslange verandering van een blijvend karakter en vaste gedragspatronen.

Aandacht voor deze karaktervorming is meer thuis in de Rooms-Katholieke theologie dan in de protestantse, stel Tomlin, maar dat is zou niet zo moeten zijn. Het hoort bij het werk van de heilige Geest dat hij (Tomlin verwijst hier primair naar Galaten 5:22-23 waar over de vrucht van e Geest wordt gesproken) dat hij bezig is een nieuwe mensheid te vormen (waarvan we een glimp opvangen in Christus), een nieuw stijl van leven, op-en-top christologisch, eschatologisch en ecclesiologisch.

Een illustratief citaat ten slotte (blz. 135-136), met de hartelijke aanbeveling: lees dit boek voor een spirituele en creatieve verdieping van je denken over en hopelijk ervaren van de heilige Geest en zijn werk!

Een echte ontmoeting met de Geest (…) trekt ons in Christus binnen, opdat wij niet alleen de liefde van de Vader zullen kennen, of een nieuw doel voor ons leven zullen vinden, zodat we deel krijgen aan zijn missie in de wereld, maar opdat wij ook een op Christus gelijkend karakter gaan najagen, dat tot het leven van Christus, de nieuwe mensheid, gevormd wordt. (…) Willen we één met Christus zijn zodat we deel krijgen aan zijn roeping voor de wereld, dan betekent het dat we geleidelijk aan meer op Christus gaan lijken.

Lees ook mijn blogposts over ‘Christusgelijkvormigheid voor beginners‘