De beoefening van de Lectio Divina kan niet zonder oefening in de stilte. In het bekende boek ‘Het feest van de navolging. Groeien in spiritualiteit’ staat een mooi hoofdstuk over de stilte als geestelijke discipline. In dat hoofdstuk gaat het ook over eenzaamheid, alleen-zijn, zwijgen en de donkere nacht van de ziel. Hieronder geef ik er enkele citaten uit door.
- Het alleen-zijn is niet een zaak van omstandigheden, maar van de geest en het hart. Er is een in-de-stilte-zijn van het hart dat te allen tijde gehandhaafd kan worden.
- De vrijheid om alleen te zijn is er niet om bij mensen vandaan te zijn, maar om beter te kunnen luisteren.
- Iemand die de stilte heeft leren beoefenen is in staat te zeggen wat er op het juiste moment gezegd moet worden.
- Het stil-zijn is een van de diepste oefeningen van de Geest, eenvoudig omdat het aan alle zelf-rechtvaardiging een eind maakt.
- Misschien brengt het stil-zijn ons vooral tot het geloof dat God voor ons zorgt.
- De donkere nacht is een van de manieren waardoor God ons tot een zwijgen, een stil-zijn brengt, zodat hij een innerlijke verandering kan bewerken in onze ziel.
- Zonder stilte is het nagenoeg onmogelijk om een geestelijk leven te leiden. (Henri Nouwen)
- Het is in diep alleen-zijn dat ik de zachtmoedigheid vind waarmee ik mijn broeders werkelijk kan liefhebben. Hoe meer ik alleen ben, hoe meer ik voor hen kan voelen. Het alleen-in-de-stilte zijn leert mij mijn broeders lief te hebben zoals ze zijn, niet om wat ze zeggen. (Thomas Merton)
- Wanneer we eenmaal in de afgrondelijke diepte van onze eigen ijdelheid hebben gestaard, zullen we de worstelingen van onze medemens nooit meer met minachtende neerbuigendheid veroordelen.
Geef een reactie