pausfransiscusGisteren maakte ik via een tweet van mijn broeder en collega Dom Bernardus, abt van Abdij Koningshoeven (lees hier zijn weblog) voor het eerst kennis met het door paus Fransiscus uitgeroepen jaar van het Godgewijde leven. Dit jaar duurt van 30 november 2014 tot 2 februari 2016 en heeft drie doelstellingen:

  1. het verleden dankbaar herinneren
  2. het heden met passie beleven
  3. de toekomst hoopvol omarmen

Paus Fransiscus heeft er een brief aan gewijd: AAN DE GODGEWIJDEN. Bij gelegenheid van het Jaar van het Godgewijde Leven. Die brief is het lezen meer dan waard, ook voor protestantse christenen en voorgangers die maar al te vaak een eigen geestelijk leider van het formaat van de paus missen. Er komen prachtige uitspraken in voor die we ook ter harte kunnen en als we binnen de evangelische en protestantse beweging op zoek zijn naar discipelschap als het kloppende hart van de kerk. Speciaal de voorgangers worden aangesproken: hun leven is in bijzondere zin Godgewijd.

Laten we samen de Vader danken omdat Hij ons geroepen heeft Jezus van nabij te volgen door het Evangelie volledig aan te kleven en door ons dienstwerk in de Kerk. Hij is het die in ons hart de heilige Geest aanwezig stelt, die ons vreugde geeft en die ons in heel de wereld tot getuigen maakt van zijn liefde en van zijn barmhartigheid.

Dit Jaar roept ons op om de tegenwoordige tijd met passie te beleven. De dankbare herinnering aan het verleden stuwt ons, aandachtig luisterend naar wat de Geest vandaag tot de Kerk zegt, om altijd op een nog intensere manier, de opbouwende aspecten van ons godgewijd leven te actualiseren.

Dit Jaar moeten wij ons de volgende vragen stellen. Hoe laten wij ons oproepen door het Evangelie? Is het Evangelie waarlijk ons “vademecum” voor ons leven van elke dag en voor de keuzes die wij moeten doen? Dit is veeleisend en het vraagt om een radicale en oprechte beleving. Het lezen volstaat niet (ook al blijven lectuur en studie van kapitaal belang), het mediteren volstaat niet (en we doen dit iedere dag met vreugde). Jezus vraagt ons actie. Wij moeten zijn woorden beleven.

Is Jezus – we moeten het ons nogmaals vragen – is Jezus werkelijk de eerste en de enige liefde in ons leven, zoals we het bij onze professie gesteld hebben? Als dit het geval is, dan alleen kunnen we en moeten we in waarheid en met mededogen iedere persoon beminnen die we op onze weg ontmoeten. We hebben immers van hem geleerd wat liefde betekent en hoe men kan beminnen. We zullen kunnen beminnen omdat we zijn hart hebben.

De huidige tijd met passie beleven, betekent ‘experts van communio’ worden,  getuigen en bewerkers van dit ‘gemeenschapsproject’ dat volgens God, aan de top van de mensengeschiedenis staat. Wees dus vrouwen en mannen van communio. Zorg ervoor de moed op te brengen dáár aanwezig te zijn waar verschillen en spanningen heersen en wees een zichtbaar teken van de Geest die in de harten de passie instort opdat allen één zouden zijn.

Beleef de mystiek van de ontmoeting: de bekwaamheid de andere personen aan te voelen en ernaar te luisteren. De bekwaamheid om samen de weg en de methode te zoeken, door zich te laten leiden door de liefdesrelatie die cirkelt tussen de Goddelijke Personen, het model voor ieder inter-persoonlijke relatie.

En zo is er in de genoemde brief nog veel meer te lezen wat in spirituele zin niet alleen in de oren van rooms-katholieke maar ook van protestantse gelovigen als hemelse muziek in de oren klinkt.

Zouden protestantse voorgangers er niet goed aan doen mee te bewegen in dit Jaar van het Godgewijde Leven en zich op regelmatige basis te laten inspireren door paus Fransiscus?

Nog maar een paar citaten, zodat je de smaakt te pakken kunt krijgen:

Dat het altijd waar mag zijn wat ik vroeger al eens gezegd heb: “Daar waar er religieuzen zijn, daar is vreugde”. Wij zijn geroepen om het te beleven en om het te tonen dat God bekwaam is ons hart te vervullen en ons gelukkig te maken, zonder dat we het nodig hebben elders ons geluk te gaan zoeken.

Ja, het Godgewijde leven zal niet groeien wanneer we mooie roepingencampagnes organiseren, maar wel wanneer de jongens en de meisjes die wij ontmoeten zich door ons aangetrokken voelen, wanneer ze in ons gelukkige mannen en vrouwen zien! En ook de apostolische vruchtbaarheid hangt niet af van efficiënte en sterke middelen. Het is jullie leven dat moet spreken, een leven dat de vreugde en de schoonheid uitstraalt van de beleving van het Evangelie en van het volgen van Christus.

De religieuzen, zoals alle andere godgewijde personen, zijn geroepen om “expert van communio” te zijn. Daarom verwacht ik dat de “spiritualiteit van de communio”, door de heilige Johannes Paulus II aangegeven, realiteit mag worden en dat jullie in de voorste linies staan bij de grote uitdagingen die aankomen in dit nieuw millennium: “de Kerk maken tot huis en leerschool van communio”.

Laat je niet verlammen door strubbelingen in huis, blijf niet de gevangene van je eigen problemen. Dat alles zal zich oplossen als je naar buiten treedt om anderen te helpen bij het oplossen van hun problemen en om hen het goede nieuws te melden. Je zult het leven vinden door leven te geven, hoop door hoop te geven, liefde door te beminnen.

Ja, dat moeten we nog maar een keer goed lezen en op ons in laten werken: “Blijf niet de gevangene van je eigen problemen. Dat alles zal zich oplossen als je naar buiten treedt om anderen te helpen bij het oplossen van hun problemen en om hen het goede nieuws te melden. Je zult het leven vinden door leven te geven, hoop door hoop te geven, liefde door te beminnen.

Kijk ook op: godgewijdleven.nl.