Onlangs had ik een prachtige ontmoeting met John Lapré. We zochten elkaar op vanwege een boek van John dat eraan zit te komen. Een boek over stilte. Ik mocht er een voorwoord voor schrijven. Het boek is een pleidooi van een stilterevolutie.

John wijdde er een mooie blogpost aan. Hij schrijft onder meer:

“Het is prachtig en indrukwekkend in zijn eenvoud. De lectio divina-samenkomst in de Zwolse Plantagekerk brengt even een stukje ‘hemel op aarde’. Wat een rust, zo met z’n elven. Jos Douma, die ook het voorwoord van mijn nieuwe boek over stilte (medio 2018) schrijft, leidt de samenkomst. We laten ons dat halve uur inspireren door woorden van God uit Genesis en Hebreeën. “Toen Abram 99 jaar was, verscheen de HEER aan hem en zei: ‘Ik ben God, de Ontzagwekkende. Leef in verbondenheid met mij, leid een onberispelijk leven. Ik wil met jou een verbond aangaan en zal je veel, heel veel nakomelingen geven.’” (Genesis 17:1-2)

In een paar minuten legt Jos de aanwezigen uit wat er in een lectio divina-samenkomst gebeurt. Na het luisteren van muziek en het voorlezen van een korte tekst uit de Bijbel wordt het twintig minuten stil. In deze twintig minuten gaat iedereen op zijn eigen manier door vier ‘fasen’.”

Aan het einde schrijft John:

“Ik zou een brede waaier van lectio divina-samenkomsten in heel Nederland wensen. Plekken van rust en vrede. Voor iedereen.”

Wat een mooie droom!!

Lees verder op de blog van John Lapré: Ooit was stilte een wezenlijk onderdeel van kerk-zijn.