Dag 16 Een zwak moment

Een van de dieptepunten en tegelijk hoogtepunten in het verhaal van Jezus’ lijden is wat er gebeurt in Getsemane. Lees nu: Marcus 14:32-42.

Weet je wat ik zo geweldig vind aan dat verhaal? Dat je daar Jezus ziet, en dat hij zo helemaal echt zichzelf is. Dat hij zijn verdriet niet verbergt. Dat hij zich niet schaamt voor zijn onrust. Dat hij in zijn diepe eenzaamheid geen masker opzet maar dat hij volledig eerlijk is over zijn zwakheid.

Jij en ik vinden dat toch vaak erg moeilijk, om eerlijk te zijn over jezelf, om je zwakheid te laten zien. Je houdt je op de vlakte of je overschreeuwt je onzekerheid. Je leeft eigenlijk met een masker op. En dat kan best lang goed gaan. Sommige mensen houden het hun hele leven vol… Maar nu geloof ik met heel mijn hart dat Jezus jou en mij kan helpen om met onze eigen zwakheid om te gaan, met onze angst en uw pijn. Om er een plek aan te geven. Want hoe groot en verheven we ook over Jezus mogen denken en spreken (en ook schrijven, zoals in dit boek) – toch was hij ook iemand zoals wij. En hij heeft zich er niet voor geschaamd.

En de Bijbel vertelt dan over Jezus’ gevoelens. Hij voelt zich onrustig en angstig worden. De Jezus die zegt: ‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven’ (Matteüs 11:28), juist deze Jezus is nu onrustig. De Jezus die de moed had om tegen de gevestigde orde in te gaan, juist hij is nu angstig. Dat zijn zulke menselijke gevoelens. En je zou haast zeggen: waarom zwijgt de bijbel er dan niet over? Want het past toch eigenlijk niet zo goed bij het imago van Jezus. Maar terwijl wij dit soort gevoelens vaak inslikken, is Jezus er volkomen open over. Hij verzwijgt het niet. Hij zegt: ‘Ik voel me dodelijk bedroefd.’ En als je kijkt naar Jezus’ gezicht, dan zie je dat er angst op staat te lezen. In zijn ogen blinken tranen. Jezus huilt.

Huilend gaat hij nog een eindje verder de hof in. Alleen. Aan zijn drie leerlingen vraagt hij om wakker te blijven. Hij laat zich op de grond vallen en staat doodsangsten uit. Jezus stort in. Zonder mensen om zich heen. Hij is alleen. Met op steenworp afstand zijn drie lievelingsleerlingen. Ze liggen te slapen. Er is nu nog maar één die niet slaapt en die luistert. Jezus’ Vader in de hemel. Jezus bidt. En in zijn doodsangst wordt hij weer helemaal kind. ‘Papa, Vader,’ zegt hij, ‘ik vind het zo eindeloos moeilijk wat ik moet gaan doen. Mag ik er niet mee ophouden?’

Je zou het een zwak moment kunnen noemen. En juist daarin komt Jezus ons heel nabij. Eigenlijk vind ik het haast onbegrijpelijk dat dit in de Bijbel verteld wordt. Want de Bijbel wil Jezus aan ons voorstellen als onze sterke held, als onze machtige redder, als onze eeuwige koning. En nu ligt hij daar, volkomen stuk. Het is haast schokkend. 

En ik zou je willen vragen: kende je déze Jezus ook al?

Veel mensen, ook veel gelovigen, hebben het idee dat God een afstandelijke God is. Een God die daar ergens in een hoge hemel toekijkt en er niet is, juist als je hem nodig hebt. Maar de Bijbel leert ons dat we, als we God willen leren kennen, naar Jezus moeten kijken. In Jezus, de Christus, laat God zichzelf zien! En het is voor jou misschien wel een openbaring dat God dus zwak durft te zijn. 

Zeker, God is ook de God die hoog boven ons verheven is. Maar tegelijk schaamt hij zich niet om klein te worden. Hij schaamt zich niet om zwak te zijn. God heeft de moed om een God te zijn met tranen in de ogen. Het klinkt misschien haast gewaagd om het zo te zeggen. Om te spreken over de zwakheid van God. Maar ergens anders in de Bijbel lezen we dit: ‘Het zwakke van God is sterker dan mensen’ (1 Korintiërs 1:25). Kijkend naar Jezus zien we het zwakke van God. Gods Zoon had de moed om onze zwakheden op zich te nemen, om ze van binnenuit te leren kennen.

Ik hoop dat dat je helpt om om te gaan met je eigen onrust en angst en zwakheid. Dat is allemaal niet vreemd voor God. Jezus weet uit eigen ervaring wat je meemaakt. Hij weet wat het is om bang te zijn. Hij kent die eenzaamheid die je voelt in je hart, en waar misschien niemand anders een vermoeden van heeft. Jezus is God in zijn zwakheid.

Om te doen

Denk voor jezelf eens terug aan een periode of een moment waarin je het moeilijk had, waarin je angstig en onrustig was (misschien zit je nu wel in zo’n periode) en zeg dan vol overtuiging: ‘Ook dit kent Jezus. Hij kent mijn zwakheden en heeft die zelfs op zich genomen.’ Vind zo in zijn zwakheid kracht om verder te gaan.

Om te leren

Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden.

Hebreeën 4:15-16

Om te bidden

God, heilige Vader, in onze zwakheid wil ik naar u toe komen. Ik verwonder me over wie u bent. Dat u in Jezus een zwakke God bent geworden. Dank u dat u mij kent. Heer Jezus, wat bent u bang geweest, wat hebt u gehuild. En u hebt het gedaan voor ons, u hebt het gedaan voor mij. Ik bid u: geef mij de moed om zwak te zijn, maak mij in mijn zwakheid sterk. En geef toch dat ik u mag kennen zoals u bent: eindeloos zwak en sterk tegelijk, zo groot en zo dichtbij. Ik wil mijn leven aan u geven. Vergeef mijn zonden. Genees mijn wonden. Bevrijd mij. Draag mijn zwakheid. Amen.