Dag 4 Vaders lieveling
Een van de manieren waarop we ‘het voorbeeld van God’ kunnen volgen (Efeziërs 5:1), is gelegen in het liefhebben en hoogschatten van Jezus. Want lezend in de evangeliën ontdek ik dat de hemel in elk geval twee keer open gaat. Dat is niet zo heel erg vaak, zou je kunnen zeggen. Maar juist omdat het zo spaarzamelijk gebeurt, is het wellicht belangrijk om erop te letten wat er dan gezegd wordt.
De eerste keer dat de hemel open gaat, is in Marcus 1. Daar wordt verteld dat Jezus zich in de rivier de Jordaan laat dopen door Johannes. ‘Op het moment dat hij uit het water omhoogkwam, zag hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen, en er klonk een stem uit de hemel: Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde’ (Marcus 1:10-11). We zien hier dus al direct iets van het geheim van de drie-enige God: een stem uit de hemel, een neerdalende duif en een geliefde in het water. Deze geliefde Zoon van God identificeert zich volkomen met de mensen voor wie hij kwam om te leven en te sterven en op te staan: hij ontvangt het teken van de afwassing van de zonden en de opstanding in het nieuwe leven. Paulus schrijft daarover later: ‘We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden’ (Romeinen 6:4).
De tweede keer dat de hemel open gaat, is in Marcus 9. Daar wordt verteld dat Jezus samen met Petrus, Jacobus en Johannes een berg op is gegaan. Hij heeft hen een paar dagen eerder onderwezen over zijn aanstaande dood: dat hij moest lijden en sterven en weer opstaan. Het lijden zou dus uitlopen op de heerlijkheid. En nu op de berg krijgen de leerlingen daarvan al iets te zien. ‘Voor hun ogen veranderde hij van gedaante, zijn kleren gingen helder wit glanzen, zo wit als geen enkele wolwasser op aarde voor elkaar zou kunnen krijgen’ (Marcus 9:2-3). En opnieuw gaat de hemel open, tenminste, de schaduw van een wolk valt over hen, en opnieuw klinkt er een stem: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem’ (Marcus 9:7)!
Ik weet niet of het jou ook opvalt, maar de Vader zegt dus op deze twee momenten in het leven van Jezus op aarde precies hetzelfde. Dat moet dus wel belangrijk zijn! Tot twee keer toe, op cruciale momenten, maakt de Vader duidelijk aan iedereen die luistert en meekijkt naar de Zoon: ‘Dit is mijn Zoon! Ik houd van hem! In hem schep ik mijn diepste vreugde!’ Dat zijn de woorden van een Vader die geweldig trots is op zijn Zoon. Hier spreekt een Vaderhart, vol liefde en vreugde.
De eerste keer dat God dat doet, staat Jezus daar in de Jordaan puur en alleen mens te zijn. Op dat moment is er niets goddelijks aan hem te zien. Maar dat maakt voor de Vader niet uit: ‘Van déze man houd ik hartstochtelijk veel. Als ik van íemand geniet, dan is het wel van hem.’ De tweede keer dat God zijn Vaderhart laat spreken, staat Jezus daar op de berg in het licht van zijn glorie. De Zoon straalt als de zon! En natuurlijk zijn de leerlingen daarvan immens onder de indruk. Maar zij niet alleen. Ook de Vader in de hemel is onder de indruk van zijn heerlijke Zoon. En nogmaals zegt hij het: ‘Jij bent mijn Zoon! Ik houd van jou! Ik geniet met volle teugen van jou!’
Wat moet dat vooral ook voor Jezus een geweldige bemoediging zijn geweest. Beide keren. Helemaal aan het begin van zijn bediening op aarde, want Jezus zal best wel geweten hebben hoezeer hij onder vuur zou komen te liggen. Maar ook tegen het einde daarvan, als het kruis en de dood steeds dichterbij komen. Wat geweldig om dan van je Vader uit de hemel te horen dat je hoe dan ook zijn geliefde bent.
En als ik dan de vraag probeer te beantwoorden waarom Jezus zo belangrijk moet zijn in mijn geloof, en waarom ik vooral naar hem moet kijken en luisteren, dan is het diepste antwoord dat ik kan geven: omdat Jezus Christus voor zijn Váder zo belangrijk is, omdat de Vader zijn Zoon zo eindeloos bemint, omdat de Vader zo intens geniet van zijn Jezus op aarde, God en mens tegelijk, de enige die volmaakt kan doen wat gedaan moet worden: het koninkrijk van vrede, vrijheid en verzoening tussen God en mensen brengen. ‘De Vader heeft mij lief omdat ik mijn leven geef, om het ook weer terug te nemen. Niemand neemt mijn leven, ik geef het zelf. Ik ben vrij om het te geven en om het weer terug te nemen – dat is de opdracht die ik van mijn Vader heb gekregen.’ (Johannes 10:17-18).
Om te doen
Er bestaat ook op aarde geen intensere band dan die tussen een vader of moeder en zijn of haar kind. Probeer je dat eens voor te stellen. Pak er een foto bij. Of misschien zie je, als je van dit boek opkijkt, wel iemand met wie je je intens verbonden weet. Voel je ongeveer hoe dat voelt? Zo ongeveer, maar dan veel groter en volmaakter, houdt onze hemelse Vader van zijn Zoon Christus.
Om te leren
Jij bent mijn geliefde Zoon,
Matteüs 17:5
in jou vind ik vreugde.
Om te bidden
Hemelse Vader, in de naam van Jezus kom ik bij u en heel graag wil ik, net als u, vol bewondering en vreugde zijn voor de Zoon van uw liefde. U houdt zoveel van hem! Als u naar hem kijkt dan springt uw Vaderhart van vreugde op. Als kind van u wil ik ook steeds meer leren genieten van hem, die u voor ons allemaal gegeven hebt. Wilt u me door de heilige Geest laten groeien in de aanbidding van Jezus? Amen.
