Morgen is het zover: het symposium Pionieren voor het koninkrijk. Ik heb mijn verhaal voorbereid en het heeft als titel gekregen: ‘De koning, de leeuw en het lam. Pionieren voor zijn koninkrijk‘.

Intussen ben ik deze 40dagentijd nog steeds aan het lezen in het boek van Dallas Willard: ‘The Divine Conspiracy. Rediscovering Our Hidden Life in God’. Een boek dat ook in het teken van het koninkrijk staat. Ik herhaal hieronder wat ik op mijn oude blog al heb doorgegeven over dat boek nadat ik het zelf ook nog weer eens op me in heb laten werken.

Waar was het koninkrijk?

Gods geheime plan heeft alles te maken met het koninkrijk van God. Je zou het ook andersom kunnen zeggen: het koninkrijk van God is Gods geheime plan om het ware leven op aarde zichtbaar en ervaar te maken. Daarin speelt Jezus de centrale rol. Ook dat kun je nog weer anders zeggen: Jezus is het koninkrijk van God en hij is het centrum van Gods geheime plan.

Al lezend in Dallas Willards boek ‘The Divine Conspiracy. Rediscovering our hidden life in God’ hoop ik steeds meer te ontdekken wat Willard nu precies onder dat geheime plan verstaat. Met name hoofdstuk 9 lijkt me daarin cruciaal te zijn, helemaal als het gaat om een meer praktische uitwerking: ‘A Curriculum For Christlikeness’.

In hoofdstuk 2 werd ik getroffen door een citaat dat Willard doorgeeft van Peter Wagner (oorspronkelijk uit 1981) omdat ik het zeer herkenbaar vind:

I cannot help wondering out loud why I haven’t heard more about it [the kingdom of God] in the thirty years I have been a Christian. I certainly read about it enough in the Bible… But I honestly cannot remember any pastor whose ministry I have been under actually preaching a sermon on the Kingdom of God. As I rummage through my own sermon barrel, I now realize that I myself have never preached a sermon on it. Where has the Kingdom been?

Tot januari 2009 gold dit ook helemaal voor mij! Waar was het konnkrijk? Hoe kan het dat hét centrale thema in de prediking van Jezus in mijn prediking nauwelijks tot nooit de aandacht heeft gehad? Ik zie nu wel dat het christocentrische accent in mijn prediking heel nauw verwant is met de koninkrijksbenadering. En dat is wat ik vooral ontdek nu door het lezen van Willards boek.

Jezus als leraar kennen

In hoofdstuk 2 ten strijde tegen een versmald evangelie dat ons van het koninkrijk van God vervreemd, en dat precies past op een bumpersticker: ‘Christians Aren’t Perfect, Just Forgiven’. Willard merkt op dat het evangelie in veel kerken en veel prediking is versmald tot dit korte verhaal: ‘Jezus is gestorven voor je zonden en op grond daarvan mag je als je dood gaat naar de hemel.’ Deze versmalde boodschap laat zich niet of nauwelijks verbinden met de boodschap van het koninkrijk waarin het gaat om Christus en om christenen die steeds meer ‘Christlike’ mogen worden. Want daar ziet Willard de kern: het gaat om ‘Christlikeness’. Hij merkt ook op dat een evangelie van alleen maar vergeving en naar de hemel mogen automatisch leidt tot een leven waarin het evangelie nauwelijks enig effect heeft. Ten diepste hoeft dat ook niet: de zonden zijn immers al vergeven, en alles wat je zou doen in de sfeer van een veranderend leven riekt naar werkheiligheid en eigengerechtigheid.

Dat is herkenbaar, heel herkenbaar. En hier zou ook wel eens een heel belangrijke orzaak kunnen liggen van een lauw christendom: lauwe kerken en lauwe christenen die geen verschil maken, laat staan iets van het koninkrijk van God zichtbaar en ervaarbaar maken. Tegelijk legt Willard de ‘schuld’ bij de prediking: we moeten ons niet verbazen als deze gedachten sterk bepalend zijn voor het geloof van velen als dit inderdaad steeds weer als de centrale boodschap wordt gepresenteerd: ‘Jezus is gestorven voor onze zonden en als ik in hem geloof mag ik op grond daarvan naar de hemel.’

‘The Divine Conspiracy’ is een gepassioneerd boek over het koninkrijk dat zoveel overvloediger is. Willard stelt dat veel christenen Jezus niet (meer) kennen als hun leraar die hun het nieuwe leven geeft en laat zien.

So as things now stand we have, on the one hand, some kind of “faith in Christ” and, on the other, the life of abundance and obedience he is and offers. But we have no effective bridge from the faith to the life.

We settle back into de facto alienation of our religion from Jesus as a friend and teacher, and from our moment-to-moment existence as a holy calling or appointment with God Some will substitute ritual behavior for divine vitality and personal integrity; others may be content with an isolated string “experiences” rather than transformation of character. Right at the heart of this alienation lies the absence of Jesus the teacher from our lives. Strangely, we seem prepared to learn how to live from almost anyone but him.

Die laatste zin moeten we denk ik maar eens heel lang op ons in laten werken: ‘Vreemd genoeg lijken we bereid te zijn van iedereen te leren hoe we moeten leven, behalve van Jezus.’

Koninkrijksleven

Willards boek is een hartstochtelijk pleidooi om als kerk Jezus weer als leraar te leren kennen en een gepassioneerde oproep om bezig te zijn met christelijke spirituele vorming. Want dat is grotendeels afwezig in de christelijke kerk en in de christelijke prediking. Zo stelt Willard ook een aantal confronterende vragen aan predikers:

Must not all who speak for Christ constantly ask themselves these crucial questions:

  • Does the gospel I preach and teach have a natural tendency to cause people who hear it to become full-time students of Jesus?
  • Would those who believe it become apprentices as a natural “next step”?
  • What can we reasonably expect would result from people actually believing the substance of my message?

Achter deze vragen ligt de grote zorg van Willard dat veel prediking en onderwijs in de kerk mensen alleen maar troost biedt (vergeving en bemoediging) terwijl er geen groei is in discipelschap en het leren leven in het koninkrijk van God. Daardoor ontstaat er ook een kloof tussen de boodschap van het evangelie en het leven.

The resources of God’s kingdom remain detached from human life. There is no gospel for human life en Christian discipleship, just one for death or one for social action. The souls of human beings are left te shrivel and die on the plains of life because they are not introduced into the environment for which they were made, the living kingdom of eternal life.

To counteract this we must develop a staightforward presentation, in word and life, of the reality of life now under God’s rule, thruogh reliance upon the word and person of Jesus. In this way we can naturally become his students and apprentices. We can learn from him how to live our lives as he would live thema if he were we. We can enter his eternal kind of life now.