Het Symposium ‘Pionieren voor het koninkrijk’ was wat mij betreft een boeiende en inspirerende ontmoeting waar de koning en zijn koninkrijk centraal stonden! De gedeelde passie was: het koninkrijk zichtbaar maken, mensen Jezus laten zien, leerlingen van Jezus maken. Het was ook een warme ontmoeting met heel veel mensen die kerk en koninkrijk een warm hart toedragen. Veel van hen kende ik vooral via weblogs. Nu was er ook de persoonlijke ontmoeting!

Ik mocht het boek van Ploeteren en pionieren van Martijn Vellekoop en Nico-Dirk van Loo in ontvangst nemen, een verhaal houden, naast Matthijs Vlaardingerbroek, en vervolgens deelnemen aan een panelgesprek.

Mijn verhaal kun je hier lezen: Pionieren voor het koninkrijk. De koning, de leeuw en het lam. Hieronder lees je het eerste gedeelte:

Ik voel me hier vanmiddag als in het hol van de leeuw. Hier – en ik scheer jullie gemakshalve allemaal even over één kam – zijn namelijk de mensen die met het echte werk bezig zijn. En ik, ík ben hier natuurlijk uitgenodigd omdat ik gewoon een duffe dominee ben, en omdat ik ervoor gekozen heb de beste jaren van mijn leven te slijten in de gevestigde kerk die op sterven na dood is.

Maar júllie zijn tenminste bezig met wat echt belangrijk is, gehoorzaam aan de grote gebod van Jezus: ‘Zoek liever eerst het koninkrijk van God en zijn ge- … gemeentestichting’. Ja, hier zijn de pioniers, de gepassioneerden, de Jezus-freaks, de creatievelingen, de koplopers en de afhakers, de visionairs. En er klinkt dit geluid: ‘De kerk is dood, leve de koning!’

Kijk, ik formuleer wat scherp, want dat is op een dag als vandaag nou eenmaal wat leuker, maar er zit ook wel een persoonlijke strijd onder. Dat heeft voor mij als werker in de kerk alles te maken met de ontdekking van het koninkrijk. En dan bedoel ik niet eens meteen dat persoonlijke en meeslepende boek van Daniël, dat je net als Jezus in de Millinx in één adem uitleest – ik bedoel mijn eigen ontdekking van het koninkrijk. Want als je werkt in de kerk, en je ontdekt het koninkrijk, dan wordt het spannend, dan gaan de dingen wringen, steeds meer. En als ik dan in dat richtinggevende en creatieve ‘Ploeteren en pionieren’ van Nico-Dirk en Martijn deze zin lees: ‘De kerk is niet bedoeld als wachtkamer waar we zingen en pepermunt eten totdat we naar de hemel gaan’ – dan is dat confronterend omdat veel kerkelijk leven dat ik tegenkom hier op lijkt. En ik hoor het een stem van binnen zachtjes zeggen: ‘Waar ben je hier in de kerk in koninkrijksnaam nog mee bezig?’
Lees het hele verhaal >>>.