De laatste week lijkt deze blog wel een beetje op een stilteruimte. Na enkele weken studieverlof, die wat meer ruimte boden voor bezining, zit ik nu weer volop in het gemeentewerk: prediking, kerkenraad, voorbereidingen voor het nieuwe seizoen, pastoraat enzovoort. Het zal nu tot de zomer ook wel wat rustiger blijven hier op de blog.
Wel kan ik nu even attenderen op een artikel dat donderdag 11 juni in Trouw verschijnt over ‘Kerk en internet’. Twee maanden geleden ben ik daarvoor geïnterviewd, en iets daarvan komt terug in het artikel. Vanmorgen had ik nog heel even contact met de journaliste die het artikel heeft geschreven en zij had net nog op mijn site de stilteruimte gevonden. Dat is mooi, want ik was die ruimte zelf al haast weer vergeten;-) Neem eens een kijkje: www.josdouma.nl/stilteruimte.
Met het boek ‘De ontmoeting. 12 uren met Jezus. Retraiteboek’ ben ik inmiddels aardig op weg. Ik laat hieronder een deel van een hoofdstuk over ‘Spirituele vorming in Christus’ volgen in de hoop dat je gaat verlangen naar meer.
In de Floresstraat in Haarlem, niet zo heel ver van het huis waar ik woon, is een sportschool: Life Fit Centre. Nu ben ik daar nog nooit binnen geweest (in geen enkele sportschool trouwens). Dat ik deze sportschool hier nu noem heeft een bepaalde reden: ze is gevestigd in een kerk. Iets preciezer gezegd: het kerkgebouw aan de Floresstraat in Haarlem, vanouds de christelijke gereformeerde Bethelkerk, heeft een herbestemming als sportschool gekregen. Waar vroeger gewerkt werd aan het spirituele welzijn van de kerkgangers wordt nu gewerkt aan het fysieke welzijn van mensen die verlangen naar een fitter lichaam. Er worden allerlei trainingsprogramma’s aangeboden om je conditie te verbeteren, minder gestrest te worden, af te vallen, lekkerder in je vel te zitten, strakker en slanker of sterker en gespierder te worden. Heel veel mensen maken wekelijks gedisciplineerd tijd vrij om er te trainen. Dat valt niet altijd mee, maar ze hebben het er voor over omdat het doel helder en begerenswaardig is: een gezond en fit lichaam.
De kerk als sportschool
Als het om onze lichamelijke conditie gaat, vinden we het vrij vanzelfsprekend dat je daar wat voor moet doen. Maar hoe zit dat eigenlijk als het om onze spirituele conditie gaat? In het vierde hoofdstuk van de inleidende overdenkingen heb ik het daar ook al even over gehad. Nu wil ik daarop nog wat verder doordenken. Want terwijl we het niet vreemd vinden dat veel mensen een hoop tijd, geld en energie steken in de ontwikkeling van hun fysieke conditie, lijkt het in kerken helemaal niet zo vanzelfsprekend te zijn om dat te doen waar het gaat om onze geestelijke fitheid.
We hebben het dan over christelijk discipelschap. Zelf noem ik dat ook graag: spirituele vorming in Christus. Het gaat daarin om processen en oefeningen die ons helpen om steeds meer op Jezus te gaan lijken. Want dat gaat niet vanzelf. Het is geen automatisme dat iemand die al zijn of haar hele leven naar de kerk gaat of iemand die kort geleden tot bekering is gekomen groeit in gelijkvormigheid aan het beeld van Christus. En tegelijk laat zich de vraag stellen of kerken hierin echt investeren. In veel kerken lijkt het een geaccepteerd verschijnsel te zijn dat de kerkgangers min of meer trouw naar de samenkomsten komen en eventueel een taak hebben of participeren in een kleine groep zonder dat er sprake is van een groeiende geestelijke conditie. Iets scherper gezegd: soms lijkt het er wel eens op dat kerkgangers zich als consumenten gedragen: ze zoeken een inspirerende preek, een goede aanbidding, een laagdrempelige sfeer en een gezellige ontmoeting, en als ze dat allemaal vinden zijn ze blij en dankbaar, en als het er niet is uiten ze hun kritiek (het ontbreekt er nog aan dat ze hun geld terug vragen). Of om nog even in het beeld van de sportschool te blijven: het heeft er wel eens de schijn van dat veel kerkgangers op de publieke tribune van die sportschool zitten om te kijken hoe enkele anderen zich inspannen, en dan denken ze ook nog dat hun eigen conditie daardoor verbeterd wordt.
Geef een reactie