“Wij kiezen voor eenheid omdat Christus niet gedeeld is en wij een gezamenlijke opdracht hebben. Wij kiezen tegen onverschilligheid of minachting voor elkaar … We kunnen elkaar niet missen. We willen een verbond sluiten door elkaar de broeder- en zusterhand te reiken. Wij kiezen ervoor het geloof met elkaar te delen, elkaar te bemoedigen en elkaar te stimuleren.” Lees meer over het Manifest waarin deze zinnen staan: Manifest voor christelijke eenheid.
Enkele maanden geleden werd ik uitgenodigd om mee te doen met een interviewbundel rond het thema ‘Wij kiezen voor eenheid’. Dat wilde ik uiteraard wel. Want waar allerlei processen rond kerkelijke eenheid wel eens wat moeizaam verlopen, merk ik dat processen die christelijke eenheid beogen heel veel opleveren.
Mijn eigen directe referentiekader is de Haarlemse interkerkelijke beweging Geloven in de Stad. Toen deze beweging enkele jaren geleden ontstond als ‘doorstart’ van IKES (Interkerkelijke Evangelisatie Samenwerking) mocht ik meedenken rond een visiedocument. Daarin kwam onder meer het volgende te staan:
Visie (wat onze droom is)
We verlangen er als christenen naar dat inwoners van de stad Haarlem en de omliggende plaatsen geraakt worden door het evangelie van Jezus Christus. Dat verlangen is gebaseerd op ons geloof dat God hart heeft voor de stad en dat Jezus Christus de hoop is voor de wereld.Missie (wat we willen doen)
We willen als gezamenlijke kerken en christelijke organisaties in een veelkleurige eensgezindheid en in de kracht van de Geest naar buiten treden met het evangelie van onze Heer, om door middel van activiteiten, projecten, events, trajecten, samenwerkingsverbanden en communicatiemiddelen de inwoners in contact te brengen met het nieuwe leven dat God ons in Jezus Christus geeft.
Het Manifest dat volgende week verschijnt, maakt op landelijk niveau zichtbaar wat op lokaal niveau in heel veel steden en dorpen al gebeurt: christenen, van welke kleur dan ook, zoeken elkaar op en ze herkennen elkaar tot hun grote verrassing en vreugde. Natuurlijk zijn en blijven er verschillen, maar die zijn er ook binnen kerkverbanden en bewegingen die op formeel niveau wel met elkaar verbonden zijn. En christelijke eenheid is ook niet hetzelfde als kerkelijke eenheid. Het zoeken van kerkelijke eenheid is prachtig waar dat mogelijk is, maar de praktijk wijst uit dat dat heel veel vraagt op het niveau van structuur en regelgeving en dat processen daarin ook wel eens verzanden. Daarom ben ik een groot voorstander van het zoeken naar en zichtbaar maken van christelijke eenheid: eenheid in Christus. ‘Dat zij allen één zijn.’ Want inderdaad: Christus is niet gedeeld. Hij is één. Zijn liefde voor ons en onze liefde voor hem zijn één. De gezindheid van Christus is één en dezelfde gezindheid waarbij kerkelijke grenzen een ondergeschikte rol spelen.
Daarom zet ik volgende week – op persoonlijke titel (en deze toevoeging laat zien dat het inderdaad niet om kerkelijke eenheid gaat) – van harte mijn handtekening onder het Manifest. En ik hoop en bid van harte dat dit Manifest samen met de interviewbundel door de Geest van Christus gebruikt zal worden om christenen steeds meer met elkaar te verbinden tot eer van onze Vader.
Geef een reactie