Wat is kenmerkend voor spirituele theologie? Ik kan daar nu geen uitputtend verhaal over schrijven. Wel wil ik enkele dingen zeggen van de richting waarin ik denk. Daarbij heb ik in gedachten dat de preekstoel (of het podium, of waar ook maar het evangelie wordt verkondigd aan volgelingen van Jezus die bij elkaar komen in de hoop dat Gods woorden voor hen open gaan) de plek is waar mijns inziens primair hoorbaar en ervaarbaar moet worden wat spirituele theologie is. Uiteraard gaat daar de beoefening van de theologie aan vooraf, zelfs de wetenschappelijke, want met theologie bedrijven is niets mis. Het gaat met theologie alleen mis als het een puur rationeel gebeuren wordt waar het leven uit weggelopen is, waar geen kleur meer te bekennen valt, waar creativiteit is vervangen door aloude  cliché’s die voortdurend herhaald worden.

Spirituele theologie wil de verrassende waarheid (Er is altijd hoop!) op een vitale en creatieve en persoonlijke en bewogen manier ter sprake brengen. Spirituele theologie wil het verhaal van God spellen, meebeleven, mee-maken en laten zien dat onze persoonlijke verhalen liggen ingebed in een veel groter en hoopvoller verhaal. Spirituele theologie wil de God die naar ons toekomt in Jezus (de timmerman uit Nazaret, de leeuw uit Juda, de afdruk van Gods wezen – zijn moeder heet Maria) voor ogen schilderen in al zijn schoonheid, goedheid en waarheid. Spirituele theologie is de aanbidding van, nee, de dans met de Vader-Zoon-Geest-God (ze noemen hem ook wel de Drie-enige) die ons uitnodigt in een hemelse omhelzing. Spirituele theologie is het liefhebben met je door de Geest aangeraakte verstand van hem die kwam zeggen: ‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij, kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws!’ Spirituele theologie is met levende woorden zorgen voor de ziel van wie luisteren vanuit een verlangen naar bevrijding, genezing en vergeving. Spirituele theologie is een oefening in biddende creativiteit waardoor we het licht  zien, soms – even. Spirituele theologie is nadenken met je hart en spreken uit je ziel en liefhebben door woorden heen. Spirituele theologie is zo spreken over God dat de Geest gaat waaien en je het gezicht van Jezus begint te zien: hij kijkt je aan -en zijn blik is zó intens liefdevol!

Ik besef dat ik hiermee vooral een sfeer probeer op te roepen. Maar volgens mij moet het daar ook beginnen. Theologie (en de prediking die eruit voortvloeit) is vaak  zo dor, zo doods, zo voorspelbaar, zo abstract, zo systematisch, zo saai, zo liefdeloos, zo geestdodend, zo ontzettend cliché, zo volstrekt gespeend van het mysterie, zo humorloos ook – een dal vol dorre doodsbeenderen, keurig in het gelid gelegd om tenminste enig overzicht te hebben.

Een spirituele theologie – daar verlang ik naar: spiritualiteit en theologie, samen dansend op de muziek van de Geest, en dan genieten van Jezus, gewoon omdat hij zo mooi is, zo goed, zo waar, zo echt mens, zo helemaal God, zo Jezus.