De vorige blogpost eindigde ik zo:

De eenheid zit inderdaad niet in het geven van dezelfde antwoorden. Maar het alleen maar samen onderweg zijn betekent mijns inziens onvoldoende verbinding, wil het tenminste een onderweg zijn in het spoor van de bijbel, het evangelie, of Jezus. We hoeven wat mij betreft niet dezelfde antwoorden te geven als we samen onderweg zijn, maar misschien moeten we wel dezelfde vraag stellen. Welke vraag zou dat zijn?

Daniël de Wolf deed in een reactie een suggestie:

Waarom en waarnaar zoeken al die christenen die met Boele mee gaan lopen (waaronder ikzelf, waarschijnlijk) nog?

Die vraag zegt impliciet (maar als ik het verkeerd begrip, dan hoor ik het wel) dat er een einde kan komen of zelfs zou behoren te komen aan het zoeken. ‘Waarom en waarnaar zoeken we nog?’ Mijn vraag zou eerder zijn. Wie zoeken wij? Of nog een stapje verder: Wie is de God naar wie we zoeken? En nog een stapje verder: Wie is Jezus (want het heeft er alle schijn van dat de God die we zoeken zich met name in Jezus heeft laten zien)?

Ik merk dat het best nog spannend is om een vraag te formuleren. Ik doe nog een paar suggesties:

Wat bedoelen we als we ‘God’ zeggen?
Waartoe zijn wij hier op aarde?
Wat is de zin van ons leven?
Waarom zijn we überhaupt op zoek?

Eén ding is voor mij wel duidelijk: het gaat om een zoeken dat nooit wordt tot een definitief vinden in de zin dat alles klaar is, alles helder is, alles duidelijk is. Het gaat om een zoeken dat een zoeken blijft zoals een mysterie een mysterie blijft ook al weet je van het bestaan ervan.