Afgelopen vrijdag 14 november is mijn recentste boek verschenen (zie de foto): ‘Als uw woorden opengaan. Mediterend Bijbellezen’. Het is een herziene uitgave van het boek ‘Op het spoor van meditatie. Biddend luisteren naar Gods Woord’ dat in 2002 verscheen als een gedeeltelijke popularisering van mijn proefschrift ‘Veni Creator Spiritus. De meditatie en het preekproces’ uit 2002.

Het verschijningsmoment markeerde een situatie die er de afgelopen 8 jaren niet is geweest: er zit geen boek in de pijplijn. Ik heb nog geen concrete plannen en ook geen toezeggingen gedaan aan de uitgever (Kok Kampen, straks Utrecht). Bewust ook niet, om niet de constante druk te hebben van een boek dat is aangekondigd en dat dus ook moet verschijnen.

Maar de uitgever stuurde toch even een mailtje om me te attenderen op deze situatie. En komende donderdag hebben we een gesprek over de vraag: zitten er nieuwe boeken in? Ik heb wel wat ideeën. Ik zou wel een boek willen schrijven over kerk zijn onder een titel als ‘Op Adem komen’ of ‘Adem halen in de kerk’. Want ik denk dat heel veel christenen de kerk tegenwoordig ervaren als een plek waar je eerder achter adem raakt vanwege alles wat er moet gebeuren dan een plek waar je Adem kunt halen. Ook zou ik nog een boekje willen publiceren waarin ik een aantal preken verwerk die enkele jaren geleden hield over een tekst die me na aan het hart ligt: 2 Korintiërs 3 vers 18. Dat boekje zou dan gaan over veranderingsprocessen in de kerk, maar dan wel over die veranderingsprocessen die er werkelijk toe doen: dat mensen veranderen door  de heilige Geest, doordat ze kijken naar de glorie van Jezus en daar intens van genieten. ‘Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer aanschouwen, zullen

En nu ik zo intensief bezig ben met het thema van de doop heb ik de indruk dat daar toch ook een boek uit geboren zou kunnen worden. In de kerken waarbinnen ik mijn plaats heb zijn de (voor zover ik weet) drie recentste boeken: ‘Het logo van het geloof. Over de doop’ van Jakob van Bruggen (Kok Kampen 2004, in 1997 verschenen onder de titel ‘Het diepe water van de doop’), ‘Eenmaal gedoopt. Spiritualiteit van de doop’ van Peter van der Laan (De Vuurbaak 1998) en ‘Over dopen’ van Adrian Verbree (De Vuurbaak 2009). Ik heb het laatstgenoemde boek kortgeleden gelezen, in de verwachting dat het boek in alle helderheid en genuanceerdheid een betoog over dopen zou geven waar niet alleen kinderdopende maar ook geloofsdopende christenen goed mee uit de voeten zouden kunnen, maar dat bleek niet het geval. Het boek is een glashelder betoog dat een zeer eenduidige uitkomst heeft: de kinderdoop is de juiste, de volwassendoop wordt afgewezen, zonder dat er naar mijn smaak echt recht is gedaan aan alle Bijbelse gegevens die er pro-volwassendoop zijn te geven.

Volgens mij is er dus wel ruimte voor een boek waarin meer genuanceerd het totaalbeeld van de doop wordt neergezet en waarin de zaak van de doop niet op de spits wordt gedreven. Jakob van Bruggen heeft dat in zijn boek ‘Het logo van het geloof’ wat mij betreft overigens op uitmuntende wijze gedaan! Maar ik denk dat mijn manier van schrijven en benaderen dermate anders is dat nog een boek over de doop, ook omdat het thema erg actueel blijft, zeker op zijn plaats is.

Het zou een soort mozaïek moeten worden, een verzameling reflecties waarin zoveel mogelijk recht wordt gedaan aan alle aspecten van de werkelijkheid van de doop, zonder de hele thematiek direct te versmallen tot de vraag of je nu voor de kinderdoop of voor de geloofsdoop bent. Want dat hebben de voorstudies tot nu toe me wel duidelijk gemaakt: dat is een heilloze weg.

Mocht je mee willen denken over toekomstige boeken of zelfs wensen hebben, laat dan rustig een berichtje achter! Dan kan ik dat nog meenemen komende donderdag in het verkennende gesprek met de uitgever.