Voor mijn voorstudies voor de preken over de doop probeer ik aardig wat boeken te pakken te krijgen en te lezen. Zo las ik het eerste hoofdstuk uit het boek van Bert Loonstra, ‘Het badwater en de kinderen. Gedachten over de doop’. Hij begint zijn boek met het verhaal van Marloes die als kind gedoopt is en die op 19-jarige leeftijd de geloofsdoop ondergaat:
Een grote dag in haar leven is aangebroken. Zij laat zich dopen op geloof, door onderdompeling. In zwempak het water in. Krachtig ondergeduwd en weer boven komen. Helemaal nat. Helemaal blij. Sterven en opstaan met Christus. Snel naar achteren en weer terugkomen in een stralend wit gewaad. Lofprijzing. Vol van God, tot in het diepst van haar ziel. Halleluja!
Die paar zinnen raken me zeer. Ook omdat ik er de echo in hoor van iemand (een oud-klasgenote uit mijn jeugd in Zuidhorn) die me laatst een mailtje stuurde de dag nadat ze zich had laten dopen: ‘Ik wist niet dat je zo blij kon zijn!’
Wat is dat toch met die doop? En dan even niet alleen de geloofsdoop, maar ook de kinderdoop. Ook dan zijn de gevoelens van blijdschap en dankbaarheid vaak overweldigend voor de ouders en voor allen die het meemaken. Wat is dat toch met die doop?
Sommigen willen ons doen geloven dat het verlangen naar de (ervaring van) de geloofsdoop een illustratie is van een cultuur waarin alle kaarten worden gezet op ervaring en beleving en gevoel. En zo wordt dat verlangen naar de doop verdacht gemaakt.
Maar moeten we in dit verlangen niet veel meer proeven dat het gaat om het ontvangen van de blijdschap van de Geest, de diepe vreugde die je leert kennen door je fysiek toe te wijden aan Jezus die zich fysiek aan ons heeft toegewijd? Behoort de doop bijbel-theologisch gezien niet gewoon gepaard te gaan met overweldigende vreugde, juist omdat de doop een daad van de drie-enige God is, en niet alleen maar een in de praktijk nogal eens verarmd teken van het geloof in beloften die God nog moet gaan vervullen in de loop van het leven van de dopeling?
22/11/2010 op 18:55
Ik ben blij dat u hierover nadenkt! Dat maken wij in onze Hervormde Kerk (GB) niet mee helaas. Terwijl ook ik niets liever zou willen dan gedoopt worden, omdat ik mijn kinderdoop niet als volledig meer zie.
22/11/2010 op 19:21
Ik ben zo nieuwsgierig hoe je volgende paragraaf zal zijn; een open eind? gaat het er je nu om de doop als daad van God aan ons te beschrijven ipv als een belofte van God? De doop als effectief sacrament of als symbool alleen?
22/11/2010 op 19:28
Beste Jos,
Ik ben zelf ook redelijk nieuwsgierig;-)
Vooralsnog vormen de voorstudies een ontdekkingstocht waarbij ik zoveel mogelijk aspecten van de doop in beeld wil krijgen. Hier en daar is dat ook pijnlijk, omdat ik nu ook ontdek hoe gemakkelijk de beleving en de praktijk van de doop op een smalspoor kan raken, waarbij op zich juiste accenten het beeld eenzijdig domineren ten koste van andere even juiste accenten.
De spanning tussen ‘effectief sacrament’ en ‘symbool alleen’ is in mijn kerkelijke context voor zover ik zie in elk geval opgelost ten gunste het laatste.
Hartelijke groet!
Jos
24/11/2010 op 12:35
Kan je trouwens je doopleer bespreken zonder eerst bij de ecclesiologie te beginnen?
In je laaste posting over Woelderink zie ik dat GKV inderdaad de doop als symbool ziet, dat pas efectief wordt als het kind gaat geloven. Zie ik dat goed? Maar om dan de doop een zegel van het verbond te noemen, dat is dan toch eigenaardig? Want dat wordt het toch pas als je zelf gaat geloven?
(Ik stel deze vragen als baptist-die-verschuift-naar-kinderdoper. Pijnlijk proces…)
Hoe kan je preken dat een kind ‘erbij hoort’ als je zegt dat het verbond pas betekenis heeft als het kind LATER gaan geloven? Dat is dan wel een heel magere visie op het begrip verbond lijkt me. En het Nieuwe Verbond is nog wel een BETER verbond dan het oude. Niet voor de kinderen dus?
22/11/2010 op 21:14
Dag Jos!
Wij volgen je al een tijdje, en vinden het ook erg interessant om te lezen hoe de doop je bezighoudt.
Heb je het boek ‘sta op, laat je dopen’ van Willem Ouweneel ook gelezen? Echt een aanrader!
Groetjes,
Michiel en Jessica