7. Spirituele vorming is doorgeslagen ervaringsmatig.
Legt aandacht voor spirituele vorming niet veel te veel nadruk op de ervaringscomponent in de relatie met God? En als dat zo is, betekent dat dan niet dat spirituele vorming subjectivistisch is en geen aandacht maar heeft voor de objectieve waarheid over God? En leidt spirituele vorming niet af van de aandacht voor Gods Woord?
Dat zijn stevige vragen die gesteld worden. En uiteraard is het van belang hier behoedzaam te zijn. Wie de waarheid over God inruilt voor een beleving met God, zit op verkeerd spoor. Maar niemand zal toch ontkennen dat de relatie met God ook een ervaringsdimensie heeft en dat daaraan aandacht mag worden gegeven. Deze uitspraak van Jezus geeft daar alle aanleiding toe: ‘Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen’ (Johannes 14:23).
En als het in deze ervaringsdimensie gaat om het troostende, bekrachtigende, bemoedigende, getuigende en liefhebben werk van de Heilige Geest, dan kan daar toch ook moeilijk te veel aandacht aan worden besteed.
8. Spirituele vorming negeert het belang van missionair zijn.
Is alle aandacht voor spirituele vorming niet een illustratie van onze narcistische cultuur waarin mensen – ook christenen dus – vooral met zichzelf bezig zijn? Staat spirituele vorming dus niet op gespannen voet met de grote opdracht om op weg te gaan een leerlingen te maken?
Opnieuw wordt hier een legitiem vraag gesteld. Er is altijd al spanning geweest tussen een leven in dienstbaarheid aan elkaar en aan de wereld om ons heen en een leven van gebed. Echter, bijbelse spiritualiteit en bijbelse spirituele vorming zal nooit leiden tot geestelijke navelstaarderij. Want spirituele vorming drukt zich altijd uit in groei in liefde, en liefde is altijd gericht op de ander, de naaste die God ons geeft.
Tegelijk kan een uitreiken naar de ongelovige nooit zonder een vervolg in spirituele vorming. Wie Christus leert kennen, komt in een proces van discipelschap: leren om te leven als leerling van Christus. En daarin is spirituele vorming een uiterst belangrijke dimensie.
Daarnaast is de geloofsgemeenschap die vol liefde en verbondenheid is, vol mensen die doen denken aan Jezus, de beste hermeneutiek van het evangelie en het krachtigste missionaire ‘instrument’ dat de gemeente ter beschikking staat.
18/12/2012 op 11:39
Ad 7. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat veel kritische vragen rond ervaring feitelijk voortkomen uit angst voor controleverlies. Hoeveel vasthouden aan waarheid wordt gedragen door liefde voor die waarheid, en hoeveel door angst om de controle over te geven aan een God die per definitie niet te controleren is? Een heel belangrijke component van spiritual formation is nu juist God de ruimte te geven om mij te vormen zoals hij dat wil. Dit als stevige vraag bij de vraag die je stelt.