kloofKomende zondag 9  november is het weer de landelijke themazondag ‘Christen-zijn op je werk’. In de morgendienst hoop ik daar in de Zwolse Plantagekerk aandacht aan te besteden. Ik doe dat vanuit het vierde gebod: ‘Houd de sabbat in ere, het is een heilige dag.’

Ik ben namelijk bezig met een prekenserie met als titel ‘Ik tel tot tien: discipelschap voor beginners‘. Daarin komen nu de Tien Woorden een voor een langs. Komende zondag is het vierde gebod dus aan de beurt (voor wie de serie volgt: het derde gebod is wat naar achteren geschoven omdat er een jeugddienst over gehouden word op 23 november). Dat gebod lijkt vooral over ‘niet werken’ te gaan. De focus in het gesprek en het onderwijs over dat gebod is ook meestal helemaal gericht op die ene dag dat je niet mag werken.

Dat wil ik komende zondagmorgen dus anders doen. Want wat is het prachtig dat God ook zegt: ‘Zes dagen lang kunt u werken en al uw arbeid verrichten.’ Zes dagen mag je werken! Zes dagen lang mag je in het spoor van God gaan die werkt door te scheppen. Zes dagen lang zijn beeld vertonen in je dagelijkse werk, dat hopelijk ook vol creativiteit mag zijn.

De boodschap voor zondag moet ik nog verder doordenken, ook als het gaat om de (overigens heel erg voor de hand liggende) relatie met discipelschap. Maar ik grijp in deze blogpost alvast even terug op wat ik een paar jaren geleden schreef rond het thema ‘christen-zijn op je werk’, om er wat vat op te krijgen. Want het is een breed thema dat kan leiden tot vragen als: ‘Moet je dan evangeliseren op je werk?’ “Moet je op je werk niet gewoon je werk doen?’ Het leek me toen, en nu nog, zinvol om vier perspectieven te onderscheiden

Een theologisch perspectief | Hier gaat het over zaken als cultuurmandaat en rentmeesterschap. En over Gods doel met ons dagelijks werk (onder andere dat we daardoor ook kunnen uitdelen aan mensen die minder hebben). Ook is het belangrijk om oog te hebben voor de eigen intrinsieke waarde van (betaalde) arbeid en er moet korte metten worden gemaakt met het onderscheid tussen een geestelijk beroep (dat hoger zou staan) en een seculier beroep.

Een spiritueel perspectief | Hier gaat het over Gods tegenwoordigheid ervaren op je werkplek, over God en geloof als inspiratiebron voor je dagelijkse arbeid, over de vrucht van de Geest als bron voor integriteit, over werken als vorm van navolging van Christus.

Een missionair perspectief | Hier komt ter sprake dat het vreemd genoemd mag worden dat kerken er zo weinig aandacht voor hebben dat de meeste natuurlijke contacten van gemeenteleden zich afspelen op het werk. Waarom altijd oproepen om missionaire relaties aan te gaan in de buurt van het kerkgebouw (de meeste gemeenteleden wonen daar nu eenmaal niet)? Waarom niet vooral gemeenteleden toerusten om hun werk bij uitstek de plek te laten zijn waar ze iets van Gods koninkrijk zichtbaar en ervaarbaar kunnen maken?

Een ethisch perspectief | Als christen word je op je werk geconfronteerd met vragen en situaties waarin je je graag als christen wilt opstellen. Maar hoe doe je dat? Hoe ga je om met werken op zondag? Hoe ga je om met een verplichte cursus die een nogal new age achtige uitstraling heft? Hoe stel je je op in een arbeidsconflict? Hoe ga je ermee om als je baas vraagt het niet te nauw te nemen met bepaalde afspraken waaraan de overheid bedrijven wil houden? Hoe reageer je op veelvuldig vloeken op je werkplek?

Zondagmorgen probeer ik in elk geval het perspectief van ‘Vier je werk!’ uit. Christenen die gehoorzaam willen zijn aan het vierde gebod moeten niet alleen de ene dag van het rusten vieren maar ook de zes dagen van het werken!

Lees ook: Op je werk moet je gewoon je werk doen (met de resultaten van 40 ingevulde enqueteformulieren rond de vraag hoe je christen bent op je werk).