En opnieuw ben ik onder de indruk van Larry Crabb. Elke paar jaar is er weer een moment – meestal als ik zelf het gevoel heb dat het allemaal niet zo lekker loopt in (mijn werk in) de kerk – dat ik teruggrijp op zijn boeken. Want de boeken van Crabb hebben iets te bieden wat ik nergens anders zo vind: hoop voor de kerk, passie voor pastoraat, oprechte kwetsbaarheid, diepgaande concentratie op Christus.

Toen ik opnieuw ging lezen in zijn boek ‘Bemoedigen doet goed. De pastorale opdracht van de gemeente’ (hij schreef dit boek samen met Dan Allender), kwam ik al snel in hoofdstuk 9 terecht waarin hij een belangrijke waarneming doet. Deze namelijk (met ‘leraar’ doelt Crabb op de pastor-voorganger van een gemeente):

Het gebeurt maar al te vaak dat leraren niet bemoedigde mensen aanspoort tot verandering.

Dat vraagt wat uitleg. Crabb zegt – en heeft daar op basis van Hebreeën 10:24-25 helemaal gelijk in – dat elkaar bemoedigen een van de belangrijkste dingen is die we in de kerk kunnen doen. Bemoedigd worden betekent dat we gezien worden in onze zwakheid, mislukking, verslagenheid, frustratie, ongeloof, twijfel of leegheid en dat we daarin niet worden afgewezen maar daarin worden aangeraakt om meer naar Jezus te gaan verlangen. Een bemoedigd mens is iemand die er weer meer naar verlangt om Christus te kennen en zich helemaal van hem afhankelijk te maken.

Maar heel veel mensen (waarschijnlijk wij allemaal) zijn vaak ontmoedigd, ook als ze op zondag in de kerk komen of als ze op weg gaan naar de samenkomst van een groeigroep, miniwijk of kring: Jezus lijkt ver weg, we snappen niet goed wat hij met onze problemen te maken heeft en de wereld van Gods Woord lijkt een andere planeet te vormen waar we geen contact mee kunnen maken.

En wat is nu het probleem met veel preken en andere evangelie-boodschappen waarin de waarheid die vrij maakt wordt doorgegeven? Deze waarheid wordt doorgegeven aan niet bemoedigde mensen, aan een niet bemoedigde gemeente, aan een niet bemoedigde pastorant.

Dat raakte me, om dat te lezen. Omdat ik er iets van herken als het om mijn eigen preken gaat en de uitwerking ervan. Nu weet ik wel dat het ook anders ervaren kan worden (want wat zijn al die mensen in de kerk verschillend en wat reageren ze verschillend op preken), maar voor mij was het de voorbije wek toch echt weer een eye-opener om te lezen hoe belangrijk bemoediging is als je graag wilt dat er verandering komt in mensenlevens.

Ik hoop daar nog wat meer blogposts aan te wijden de komende weken, omdat deze thematiek in de preken die ik op 24 en 31 januari en 7 februari in de Plantagekerk hoop te houden verder wordt uitgewerkt, geïnspireerd door het boek van Larry Crabb. Maar lees nu ook nog even hetzelfde citaat, maar dan in een iets breder verband (waarbij je moet bedenken dat Crabb net het dilemma gaat-het-om-de-waarheid óf gaat-het-om-relaties heeft overstegen door ze met elkaar te verbinden):

De meest effectieve strategie om te komen tot substantiële geestelijke groei is het presenteren van de waarheid in de context van een relatie. Relaties verminderen onze angst. Daardoor slaan zij bressen in ons omhulsel en worden we open voor de waarheid. Bijbelse ideeën en principes kunnen nu doordringen tot het zenuwcentrum van onze persoonlijkheid, waar ze onze angsten verwijderen en ons geloof in een liefdevolle, heilige God versterken.

Het is de taak van de leraar de waarheid helder en duidelijk en helder te presenteren. Het is de taak van het lichaam van Christus relaties te ontwikkelen door de dienst der bemoediging. Het gebeurt maar al te vaak dat leraren niet bemoedigde mensen aanspoort tot verandering. Het kan zijn dat deze mensen inderdaad veranderen, maar dan wel oppervlakkig. Zij gaan regelmatig naar de samenkomst van de gemeente. Zij staan vroeg op om stille tijd te houden. Ze getuigen van hun geloof. Maar er mist iets. Ze kennen maar zelden de stille verrukking van het geloof. De verandering van heerlijkheid tot heerlijkheid is hen vreemd. Zolang we de waarheid presenteren aan niet bemoedigde christenen, komt er van een bijbels christendom niet veel terecht.

Zondagmorgen 10 januari 2016 preekte ik in de Plantagekerk Zwolle over ‘Bemoedigen doet goed’.