Wat gaan we doen en meemaken in het nieuwe kerkelijke seizoen? Dat is een vraag die mij in de zomerperiode altijd intensief bezig houdt. In de Plantagekerk Zwolle hebben we ervoor gekozen om ons te richten op: de vrucht van de Geest. Dit is een verdieping van het thema waar we afgelopen jaar mee bezig waren (en ook mee doorgaan): ‘Verlangen naar het goede leven’.

Maar waarom die vrucht van de Geest? Waarom is die zo belangrijk dat we er een heel seizoen aan willen en kunnen wijden?

In het zomernummer van de Nieuwe Koers las ik een column van Stefan Paas. De titel: ‘Wordt het nog lente?’ Hij stelt dat de cultuurfase waarin wij verkeren er een is waarin steeds meer mensen nergens meer in geloven. Het christendom is al lang niet meer het gedeelde geloof van Europa en dat zal voorlopig ook niet meer gebeuren. Het christendom word steeds kleiner en zwakker (maar ook boeiender). En dan schrijft Paas:

Wat we nodig hebben, is trouwens helemaal niet zo moeilijk te zien. Er zijn mensen nodig die hun naasten liefhebben, zelfs hun vijanden. Er zijn mensen nodig die hun tong en tweets in toom houden, omdat niet elke mening gehoord hoeft te worden. Er zijn mensen nodig die zich fundamenteel geborgen weten, omdat die verbeten drift tot absolute veiligheid onze samenleving kapot maakt.

Maar zulke mensen moeten gevormd worden; ze groeien niet aan de bomen. Gemeenschappen zijn nodig, kloosters desnoods, waarin dit gebeurt: mensen vormen en zieltjes winnen. De toekomst van onze beschaving hangt hiervan af. Voor andere levensbeschouwingen kan ik niet spreken, maar voor de kerk ligt hier een prachtige roeping.

Kijk, dat zijn mooie teksten. Waarom gaan we in de Plantagekerk Zwolle een seizoen lang (negen maanden om precies te zijn) aandacht geven aan de vrucht van de Geest? Omdat wij allemaal die mensen zijn waar Paas het over heeft. Mensen die gevormd moeten worden. De kerk is bij uitstek een oefenplaats voor die vorming. En Paulus brengt die vorming op de noemer van de vrucht van de Geest: liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Dat zijn de kenmerken van de mensen die nodig zijn in onze samenleving. Mensen dus die zich laten leiden door de Geest van Jezus en die daardoor de vrucht van de Geest gaan ervaren.

Nee, die mensen groeien niet aan de bomen. Daar geeft Stefan Paas gelijk aan. Ze groeien niet aan de bomen. Ze groeien aan de ware wijnstok. Dit is wat Jezus erover zegt (Johannes 15:5):

Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als iemand in mij blijft en ik in hem, zal hij veel vrucht dragen. Maar zonder mij kun je niets doen.