Een jaar geleden (2 september 2018) heb ik gekozen voor een wat andere aanpak van de meditatieve teksten die ik schrijf voor Tijd met Jezus. De belangrijkste wijziging was dat ik niet meer schreef in de wat meer beschouwende vorm die past bij meditatieve teksten, maar dat ik ging schrijven vanuit het perspectief van God. Je kunt hier lezen wat ik er toen over schreef.

Door heel veel abonnees werd dit zeer gewaardeerd: ‘het komt zo veel dichterbij’. Anderen hadden en hebben er wel wat moeite mee om dat God sprekend wordt ingevoerd. ‘Hoe kun jij weten of dit echt is wat God wil zeggen?’

Deze zomer heb ik opnieuw overwogen of en hoe ik verder wilde met Tijd met Jezus omdat het na zoveel jaren niet gemakkelijker wordt om het voor mezelf fris en levendig te houden. De uitkomst is opnieuw dat ik doorga: ik ben heel blij me de duizenden abonnees die dagelijks de teksten lezen. Vaak krijg ik daar ook iets van terug, via mailtjes, en ook vaak als ik ergens anders preek en er iemand na de dienst naar me toekomt en me toevertrouwt dat zij of hij zo geniet van de dagelijkse meditaties.

Woord-moe

Wel doe ik opnieuw een paar aanpassingen om ook dicht bij mezelf te blijven. Ik merk namelijk in de loop van de jaren dat ik wel eens wat woord-moe ben: altijd maar weer die woorden die geschreven, gelezen, gesproken moeten worden. Waar is de stilte? Waar is het zwijgen? Hoe kan ik mezelf en anderen helpen om niet zo afhankelijk te zijn van veel woorden maar om woorden te ontvangen als inspiratie voor stille aanwezigheid in Gods tegenwoordigheid?

Nu is het niet goed denkbaar om elke dag alleen maar een mailtje te sturen aan de abonnees met daarin slechts stilte. Woorden zijn onmisbaar. Maar ik wil er wat zuiniger mee zijn. Tenminste met de woorden die ik zelf schrijf. Dus de meditatieve teksten zullen wat korter worden en ik zal de lezer nadrukkelijker uitnodigen om zelf stil te worden, zelf te bezinnen, zelf de tegenwoordigheid van God te zoeken.

Vanuit Jezus

Ik geef een korte toelichting op de aangepaste opzet per maandag 2 september 2019:

  1. Ik kies de komende tijd voor teksten uit het Nieuwe Testament en met name de evangeliën en kies en schrijf steeds in series van zeven.
  2. Het voorbije seizoen waren de meditatieve teksten geschreven vanuit het perspectief van God (de Vader). In het nieuwe seizoen worden ze geschreven vanuit het perspectief van Jezus Christus, die Gods Woord in eigen persoon is.
  3. Om de lezer zelf ook de gekozen tekst aandachtig te laten lezen, neem ik standaard deze vraag op in de meditatie: Wat valt je op in bovenstaande woorden? Wat treft je? Dat is dan een uitnodiging om even zelf bij de woorden stil te staan: een reflectief, meditatief moment.
  4. Dan volgen er enkele zinnen, geschreven vanuit het perspectief van Jezus, om de lezer direct aan te spreken en tot bezinning en gebed te brengen.
  5. Daarna wordt er een korte gebedszin aangereikt die de lezer kan meenemen de dag in.
  6. En ten slotte wordt de lezer opgeroepen om een moment stil te zijn (een contemplatief moment: aandachtig aanwezig zijn in Jezus’ aanwezigheid)

Jezusruimte

In deze nieuwe opzet probeer ik de waarde te verwerken die lectio divina voor mij heeft gekregen als een manier van biddend bijbellezen met als belangrijkste stappen: lezen – mediteren – bidden – stil zijn (rusten in Gods aanwezigheid). Zo past deze manier van schrijven ook beter bij mijn eigen ontwikkeling op dit gebied: in plaats van heel veel woorden en veel nadenken, minder woorden en meer gebed en stilte. Zo wil ik de lezer behulpzaam zijn om (aan het begin van de dag of op een ander zelf gekozen moment) wat tijd door te brengen in wat ik graag de ‘Jezusruimte’ noem: de ruimte van Jezus’ liefdevolle, krachtige, sprekende aanwezigheid

Wil je reageren? Dat kan hieronder of door een mailtje te sturen naar: reactie@tijdmetJezus.nl.