Ik geloof vooral met mijn verstand. Hoe leer ik geloven met mijn gevoel? Dat is een vraag die ik vaak hoor stellen. Afgelopen week stuurde iemand me een mail met de vraag. Dit naar aanleiding van het lezen van mijn retraiteboek ‘De ontmoeting. 12 uren met Jezus’. Dat boek heb ik geschreven om de lezer te helpen om een ontmoeting met Jezus te krijgen die verder gaat dan alleen meer kennis over hem krijgen.

De vraag kwam van een student theologie (HBO) en met zijn toestemming vertel ik hier zijn verhaal. Maar ik gebruik een andere naam: Anne.

“Met veel plezier lees ik je retraiteboek dat ik van mijn vader heb gekregen. Ik studeer nu voor het vierde jaar theologie (HBO). Dat betekent dat ik veel over mijn geloof bezig ben. Ik lees dit boek omdat ik weer meer met God bezig wil zijn. Anders gezegd: ik wil niet alleen maar hoofdkennis over God hebben, maar werkelijk een relatie met God.

Jouw boek is daar zeer geschikt voor, maar het boek frustreert mij ook soms. Ik zal uitleggen waarom. Ik vind het mooi wat je schrijft, ik geloof het ook, maar ik ervaar het niet. Enkele voorbeelden daarvan:

  • Ik ervaar er niet veel van dat Jezus’ ont-moetende werk al in mij is begonnen. Ik moet nog steeds van alles van mijzelf (of van God, dat is soms lastig uit elkaar te houden).
  • Hoe gaat het met mijn ziel? Dat vind ik zo moeilijk om te beantwoorden! Ik weet niet precies van mijzelf wat de ziel is. Ik heb gedachten en gevoelens etc. Komen die uit mijn ziel, van God, van mijzelf? Ik kan dat maar moeilijk uit elkaar houden.
  • Wijnranken: hoe vast zit ik aan Jezus? Ik heb geen idee. Waar meet je dat aan af?
  • “Op welke manier merk je dat bezig zijn met de woorden van Jezus je vreugde geven?”  Dat merk ik niet echt. Hoe krijg ik daar meer vreugde over?

Ik kan nog wel meer voorbeelden noemen. Maar eigenlijk, als ik het zo opsom, vind ik het erop lijken dat ik dingen vaak vooral rationeel benader. Maar ik zou niet weten hoe ik dat loslaat of anders moet doen. Ik denk ook niet dat zulke dingen maakbaar of zo zijn. Maar hoe werkt het dan? Bij mij is het vaak erg ‘stil’.”

Als ik nu de vraag wat algemener maak, denk ik dat het hier om gaat: hoe ziet de weg eruit die gaat van een (vooral) rationeel geloof naar een meer doorleefd geloof? Wat kun je daarvoor doen? Welke stappen kun je zetten?

Ik wil er zelf nu niet direct een antwoord op geven (als ik dat al zou kunnen), maar ik ben heel benieuwd of je – als lezer van dit verhaal – de vraag herkent. En misschien kun je iets over je eigen ervaringen op dit gebied vertellen. En als je tips of handreikingen hebt – wees welkom om ze hieronder in een reactie door te geven!