Een thema dat me momenteel na aan het hart ligt is: Christusgelijkvormigheid. Ik zie Christusgelijkvormigheid als hét doel van de spirituele vorming waar het in de geloofsgemeenschap om te doen is.

Pas onlangs las ik het vierde deel van C.S. Lewis’ ‘Mere Christianity’ (Onversneden christendom) voor het eerst goed door. En ik werd getroffen door het visioen dat Lewis daar schildert van de nieuwe mens. Vooral deze passage intrigeert me zeer:

(T)he Church exists for nothing else but to draw men into Christ, to make them little Christs. If they are not doing that, all the cathedrals, clergy, missions, sermons, even the Bible itself, are simply a waste of time. God became Man for no other purpose.

Als dat waar is, als de kerk geen ander doel heeft dan mensen bij Jezus te brengen en hen te vormen tot ‘kleine Christussen’, hoe kan het dan dat er zoveel tijd en energie wordt besteed aan andere zaken? Hoe kan het dat verreweg de meeste lokale kerken er nauwelijks blijk van geven met een intentionele gerichtheid juist hiermee bezig te zijn: mensen zo vormen dat Christus in hen zichtbaar wordt?

Zondaars

Ik besef tegelijk dat deze thematiek wat zwaar op de maag van veel (gereformeerde) christenen kan liggen. Een kerk die voortdurend communiceert dat mensen (christen geworden of niet, dat schijnt weinig uit te maken) zondaars zijn en zondaar blijven, creëert niet bepaald een beginsituatie die het mogelijk maakt om überhaupt bezig te zijn met de realiteit van Christusgelijkvormigheid. Het zou ook best kunnen zijn dat veel  christenen het spreken over ‘little Christs’ niet minder dan vloeken in de kerk vinden.

Urgent

De komende tijd wil ik me verder in deze thematiek verdiepen. Ik hoop dat het een soort rode draad voor het nieuwe seizoen gaat worden. Want als Lewis gelijk heeft (en ik weet met heel mijn hart dat hij gelijk heeft), dan is er niets belangrijkers en urgenters om als geloofsgemeenschap mee bezig te zijn dan: groeien in Christusgelijkvormigheid (en dan zullen alle andere dingen ons erbij gegeven worden). Als hier het hart van de christelijke geloofsgemeenschap moet kloppen (en ik geloof met heel mijn ziel dat dat het geval is), dan is alle tijd en aandacht die we hieraan besteden goed besteed. Heel goed.

Ik thematiseer dit onderwerp onder de noemer ‘Christusgelijkvormigheid voor beginners’. Waarom ik dat erbij zeg (‘voor beginners’) licht ik in een volgende blogpost toe.

Als je mee wilt denken, zou je kunnen helpen door in een reactie een antwoord te formuleren op de volgende vraag: op welke wijze is de geloofsgemeenschap waarvan jij deel uitmaakt gericht op groei in Christusgelijkvormigheid?