loba-bijbellezenAfgelopen dinsdag ben ik begonnen met de catechisaties voor de 16- en 17-jarigen van de Plantagekerk. Eén van mijn voornemens met deze groep is om ze uit te dagen om een leerling van Jezus te zijn c.q. te worden. Oftewel: ik probeer dit seizoen de catechese voor deze groep in het kader van discipelschap te zetten.

Leerlingen van Jezus zijn mensen die luisteren naar Jezus en benieuwd zijn naar wat hij te zeggen heeft. Daarom zal Bijbellezen een belangrijke plek innemen. Het leek me aardig om een oefening te doen met de Lectio Divina manier van Bijbellezen, maar dan wat toegankelijker dan met de erbij horende Latijnse termen (lectio, meditatio, oratio en contemplatio). Daarom heb ik er iets anders van gemaakt: LOBA-Bijbellezen. LOBA staat voor vier stappen in het lees- en luisterproces:

  1. Lezen: Wat staat er precies? Wat snap ik? Wat snap ik niet? Wat betekent het?
  2. Overdenken: Wat doet dit met mij? Hoe komt dit mijn eigen leven binnen? Wat roept het voor reacties op? Wat zegt God tegen mij? Wat ga ik daarmee doen?
  3. Bidden: Hoe kan ik wat ik gelezen en overdacht heb in gebed brengen? Waarvoor zou ik willen bidden?
  4. Ademhalen: de oefening wordt afgesloten met tot rust komen, even adem halen, op Adem komen en ervan genieten dat God er is, dat hij spreekt en dat zijn heilige Geest in mij woont.

We hebben deze oefening gedaan aan de hand van Marcus 1:16-20. Daarin staat centraal Jezus oproep: ‘Volg mij!’ En ik merkte dat het werkte: deze vier stappen helpen echt om het Bijbelgedeelte binnen te laten komen.

Overigens gaf 80% van de aanwezige jongeren in alle openheid aan dat ze nooit (of heel zelden: eens per jaar) zelf Bijbellezen en dat voor zelf bidden hetzelfde geldt. Dat verbaasde me niet, maar ik vond het toch wel weer wat schokkend.

Wat doen we toch fout in geloofsopvoeding en catechetisch onderwijs als we ontdekken dat na zoveel jaren godsdienstige vorming dat wat essentieel is voor het hebben van een relatie met God niet in de praktijk wordt gebracht?