In het boek ‘Een cultuur van discipelschap’ van Mike Breen speelt de leercirkel een belangrijke rol. Het gaat erom, aldus Breen, dat je de kairos-momenten in je leven leert herkennen en gebruiken. Kairos-momenten zijn gebeurtenissen met een positieve of een negatieve kleur die een kans bieden voor een leermoment. Kairos-momenten creëren leermomenten. Maar dat gaat niet vanzelf. Dat vraagt erom dat je de kairos-momenten leert herkennen als Gods interventies in jouw leven.
Zo’n kairos-moment kan zijn: een conflict dat ontstaat, de geboorte van een kind, een nieuwe roeping die op je afkomt, de vraag of je een bepaalde taak wilt vervullen. Als je hier bewust mee omgaat, kan er telkens opnieuw een leerproces op gang komen dat van essentieel belang is voor groei in discipelschap.
Hierin spelen deze twee centrale vragen (waarover ik een eerdere blogpost schreef) ook een centrale rol: Wat zegt God tegen mij? Wat ga ik daarmee doen?
De leercirkel ziet eruit zoals op de bijgaande afbeelding:
- Kairosmoment: met genade gevulde momenten waarop God spreekt
- Rechterzijde van de cirkel: observeren, reflecteren, bespreken (inkeer)
- Linkerzijde van de cirkel: plannen, aanspreekbaar zijn, doen (geloof)
Wat mij betreft een heel overtuigend verhaal dat erom vraagt in de praktijk gebracht te worden en samen geoefend te worden. Breen baseert dit verhaal op Marcus 1:15 waar Jezus zegt: ‘De tijd is aangebroken, het koninkrijk van God is nabij: kom tot inkeer en hecht geloof aan dit goede nieuws.’ Een zeer centrale uitspraak voor de bediening van Jezus en daarmee ook voor bezinning op discipelschap. Wat wel jammer is, is dat Breen wel wat onzorgvuldig met deze tekst omgaat. Het is bijvoorbeeld niet waar te maken dat ‘geloof’ hier uiteengelegd kan worden in drie stappen die veel meer met ‘doen’ dan met ‘geloof’ te maken hebben. Nu stelt Breen terecht dat geloof niet zonder doen kan (met verwijzing naar Jakobus 2). Helemaal mee eens. Maar daarmee valt ‘geloof’ nog niet met ‘doen’ samen. Hier in Marcus 1:15 gaat geloof over ‘geloof in het goede nieuws’. Dat verdwijnt in deze leercirkel helemaal uit beeld.
Nogmaals: het is een prachtige en zeer bruikbare leercirkel. Maar deze baseren op Marcus 1:15 is slordig Bijbelgebruik: zelf gevonden schema’s worden ingelezen in Bijbelteksten. Je kunt ook gewoon gebruik maken van de inzichten die bijvoorbeeld meekomen in de Leercirkel van Kolb:
19/09/2013 op 11:41
Leerzame dingen bij 3DM. Ik merk dat ik wat meer open ga staan voor hun input. Al kan ik niet zo heel veel met hun theologische onderbouwingen. M.i. is 3DM vooral strategisch en in mindere mate theologisch gericht en zouden hun modellen ook op die manier behandeld moeten worden, wat ze zelf overigens niet doen (wat je aangeeft mbt het gebruik van de bijbeltekst is wel tekenend en legt een bepaalde claim op het model). Herkenbaar?
20/09/2013 op 14:48
Dag Daniël, ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat het boek vooral een strategisch perspectief hanteert (en daarin veel waardevols aanreikt) maar in bijbels/theologisch opzicht nogal associatief te werk gaat.
19/09/2013 op 16:35
Jos, het is een mooie serie blogs over een belangwekkende denk- & doerichting aan het worden. Ja, Breen heeft veel focus op doen maar meer nog op ‘zijn’.
Dat is ook één van de kanttekeningen bij de leercyclus van Kolb (die ik overigens veelvuldig in het Hbo gebruik); de identiteit van de leerling komt te weinig in beeld. Denken en doen zijn gekoppeld aan het zijn. Dat is m.i. bij Breen ook het geval. Daarom is de kritiek dat hij geloven en doen teveel samen laat vallen m.i. onterecht. Geloven is een dimensie van het ‘zijn’ en daar vloeien automatisch denken, doen, beslissen en bezinnen uit voort. Op Markus 1:15 volgt tenslotte ook de roeping van de eerste discipelen. En ja, zij volgen. Een daad van geloof.
20/09/2013 op 14:59
Dag Jan,
dank voor je reactie. De nadruk op het zijn is inderdaad een sterk punt in het boek van Breen! Dat Breen geloven en doen teveel laat samenvallen blijft toch wel mijn bewering. Ik deel uiteraard de Bijbelse visie dat ‘geloven in het goede nieuws’ niet kan zonder het ‘doen van het goede nieuws’. Mijn bezwaar richt zich op het gebruik van Breen van de genoemde Bijbeltekst waarin hij het woord ‘geloven’ uiteenlegt in de drie stappen: plannen, aanspreekbaar zijn, doen. Breen wil te graag een gevonden strategie (hoeveel goeds er over die strategie ook is te zeggen) inlezen in een bijbeltekst. Maar het zit er gewoon niet in.
Dus nogmaals: over het model ben ik heel positief, over de verankering daarvan in déze bijbeltekst zeg ik: Breen laat de bijbeltekst buikspreken. Dat komt aan het einde van het hoofdstuk in versterkte mate terug als hij verschillende bijbelgedeeltes perst in zijn schema van de leercirkel (blz. 71-72). Dat is jammer, want daar wordt het boek niet sterker van. Als dat soort gezochte bijbelse ‘funderingen’ en ‘illustraties’ achterwege zouden blijven, zou er wat mij betreft nog steeds een goed verhaal staan.
Hartelijke groet,
Jos
23/09/2013 op 09:58
Hallo Jos,
Ben je nog dagelijks dankbaar voor het voorlezen uit Bid L L bij opening seminar! Wordt nu dagelijks gebruikt, heerlijk! Praise God!
Tijdens seminar ontmoette ik spreker van Os? Heb je voor mij zijn email adres?
Groet en Zegen, Wim de Bruijn