Afgelopen dinsdag ben ik begonnen met de catechisaties voor de 16- en 17-jarigen van de Plantagekerk. Eén van mijn voornemens met deze groep is om ze uit te dagen om een leerling van Jezus te zijn c.q. te worden. Oftewel: ik probeer dit seizoen de catechese voor deze groep in het kader van discipelschap te zetten.
Leerlingen van Jezus zijn mensen die luisteren naar Jezus en benieuwd zijn naar wat hij te zeggen heeft. Daarom zal Bijbellezen een belangrijke plek innemen. Het leek me aardig om een oefening te doen met de Lectio Divina manier van Bijbellezen, maar dan wat toegankelijker dan met de erbij horende Latijnse termen (lectio, meditatio, oratio en contemplatio). Daarom heb ik er iets anders van gemaakt: LOBA-Bijbellezen. LOBA staat voor vier stappen in het lees- en luisterproces:
- Lezen: Wat staat er precies? Wat snap ik? Wat snap ik niet? Wat betekent het?
- Overdenken: Wat doet dit met mij? Hoe komt dit mijn eigen leven binnen? Wat roept het voor reacties op? Wat zegt God tegen mij? Wat ga ik daarmee doen?
- Bidden: Hoe kan ik wat ik gelezen en overdacht heb in gebed brengen? Waarvoor zou ik willen bidden?
- Ademhalen: de oefening wordt afgesloten met tot rust komen, even adem halen, op Adem komen en ervan genieten dat God er is, dat hij spreekt en dat zijn heilige Geest in mij woont.
We hebben deze oefening gedaan aan de hand van Marcus 1:16-20. Daarin staat centraal Jezus oproep: ‘Volg mij!’ En ik merkte dat het werkte: deze vier stappen helpen echt om het Bijbelgedeelte binnen te laten komen.
Overigens gaf 80% van de aanwezige jongeren in alle openheid aan dat ze nooit (of heel zelden: eens per jaar) zelf Bijbellezen en dat voor zelf bidden hetzelfde geldt. Dat verbaasde me niet, maar ik vond het toch wel weer wat schokkend.
Wat doen we toch fout in geloofsopvoeding en catechetisch onderwijs als we ontdekken dat na zoveel jaren godsdienstige vorming dat wat essentieel is voor het hebben van een relatie met God niet in de praktijk wordt gebracht?
13/09/2013 op 18:39
lastig lastig.
de kern van de zaak is relatie. wil je op deze leeftijd een relatie? Wil je relatie met God. En hoe geef je vorm aan deze relatie?
Of laat je het op die leeftijd vooral afhangen van de Geest, die wel ergens waait. Ik zou ze denk ik hierop bevragen?
18/09/2013 op 08:39
Boeiend stukje, Jos. Je stelt een goede vraag aan het slot. Afgelopen weekend een antwoord erop van iemand gehoord: ‘In onze traditie wordt het ‘doen’ t.o.v. het ‘horen’ ondergewaardeerd. Een goede preek zijn we belangrijker gaan vinden dan goed leven. Dat er aan tafel uit de Bijbel gelezen wordt kunnen we belangrijker zijn gaan vinden dan dat er iets beleefd of mee gedaan wordt.’
Hij zei verder: ‘De kerk werkt misschien wel mee aan onze dwaasheid. We preken en luisteren wat af, maar doen er eerlijk gezegd weinig tot niets mee, en we ‘checken’ elkaar daar ook niet op. Ik als prediker ook niet.
Onze situatie is goed vergelijkbaar met de twee mannen over wie Jezus aan het eind van zijn bergrede spreekt (Matteüs 7: 24-27). Beide mannen hóren Jezus (s)preken. Prima. Houen zo. Een van de mannen doet er ook iets mee. Die noemt Jezus wijs. De ander dwaas.
Werken wij, predikers, mee aan die dwaasheid?
Gezien je blog en handelwijze niet helemaal! 🙂
Al zou ik een punt 5 willen toevoegen. Uitleven.
Tip: Het ‘doen’ noem je in punt 2. Maar ik zou dat doen uit het ‘overwegen’ trekken. Anders ga je alleen maar weer overdénken wat je wilt gaan doen. En denken/overwegen leidt niet tot actie. Dat is m.i. een preek- en catechisatiemythe.
Hartelijke groet,
David Heek
18/09/2013 op 08:54
Hoi David,
Dank voor de reactie. Je zegt een aantal goede zaken rond ‘horen’ en ‘doen’ en rond ‘dwaas’ en ‘wijs’ die ik van harte deel. En je stelt dus een de LOBAU-methode voor. Kan ik me goed in vinden: Lezen, Overdenken, Bidden, Ademhalen, Uitleven.
De leercirkel van KOLB is hier ook erg verhelderend. Voor een echt leerproces heb je inderdaad meer nodig dan nieuwe informatie verwerven. De leercirkel bestaat uit: 1. concreet ervaren, 2. waarnemen & overdenken, 3. analyseren & abstract denken, 4. actief experimenteren. De volgorde maakt niet zoveel uit. Ook niet waar je begint. Als ze alle vier maar een plek krijgen.
Veel ‘leerprocessen’ in de gemeente komen alleen maar toe een 2. en 3. en zijn daarmee de facto dus geen echte leerprocessen.
Groet!
Jos