discipelmakingpastorHet thema van discipelschap heeft zich, als ik het goed zie, een eerste plaats verworven op de agenda van veel Nederlandse kerken en parakerkelijke organisaties. Daar ben ik blij mee. En ik beken: ook op mijn to-do-list staat de thematiek van discipelschap bovenaan. Ik spreek bewust even over mijn to-do-list, want hier moet vooral iets worden gedáán. Het wordt tijd om te stoppen met het alleen maar hebben van goede gedachten en ideeën. Want een idee zonder actie is een hallucinatie.

In dit verband is het ook opmerkelijk dat Jezus ons het woord ‘maken’ aanreikt (in elk geval in onze Nederlandse vertalingen). Er moet iets gemaakt worden. Er is blijkbaar iets maak-baar. Discipelen zijn maak-baar. Je kunt ze maken. Dat wil niet zeggen dat het allemaal gemakkelijk is. Want dat is het niet. Sterker nog, het zou wel eens kunnen zijn dat dit een van de meest veronachtzaamde doe-dingen is waar de kerk niet aan toe is gekomen.

Afgelopen zondag preekte ik over de Grote Opdracht uit Matteüs 28:18-20. Ik heb toen de vraag opgeworpen of dit wel is waar we mee bezig zijn in de kerk: het maken van discipelen. Is dat het ‘product’ van kerk zijn? Dat er mensen opstaan die gevormd worden naar het beeld van Christus en die in de kracht van de Geest andere mensen uitnodigen om Jezus te volgen? Nog iets scherper gezegd: maakt de kerk ‘producenten’ of paait de kerk ‘consumenten’?

Consumenten zijn christenen die vooral op hun wenken willen worden bediend. En neem ze (mijzelf incluis) het eens kwalijk: we groeien allemaal op in en worden tot op het bot gevormd door een consumentistische samenleving. Raak daar maar eens los van. Wees daar maar eens ongevoelig voor. Schud dat maar eens van je af als je de kerk binnenkomt.

Producenten daarentegen zijn christenen die een diep verlangen ontwikkelen om in de praktijk van het dagelijkse leven vruchtbaar te zijn (op de manier van Johannes 15) voor het koninkrijk van God doordat ze in de kracht van de Geest andere mensen bij Jezus brengen omheen tot zijn leerlingen te maken.

Is het misschien zo dat de kerk niet missionair is omdat ze omissionair is (van omissie: weglaten, namelijk de Grote Opdracht weglaten, skippen, vergeten)? Lees in dit verband het boek van Dallas Willard: The Great Omission.

Hoe het allemaal ook zij, afgelopen zondag heb ik als evangelie verkondigd, aan de gemeente maar misschien ook wel vooral aan mezelf, dat we als kerk geroepen zijn (en Jezus is erbij, want hij zegt: ‘Ik ben met jullie, alle dagen’) om bezig te zijn met het ene nodige: discipelen maken. Dát is de manier waarop Gods koninkrijk op aarde komt zoals in de hemel.

Zelf verdiep ik me momenteel in twee boeken tegelijk. Naast het boek ‘Missionaire leiders vermenigvuldigen’ van Mike Breen (het vervolg op ‘Een cultuur van discipelschap’) lees ik van Bill Hull: ‘The Disciple-Making Pastor. Leading Others on the Journey of Faith’.  Met name Hulls boek ervaar ik als op het lijf geschreven voor mensen zoals ik, die dominee zijn in een ‘gewone’ kerk. De boeken van Breen, hoezeer ze ook benadrukken dat er principes in worden geleerd, ontkomen er toch niet helemaal aan dat je in zee moet met de ‘instrumenten’ van de huddel en de missiegemenschap, terwijl ik vooral op zoek ben naar een benadering die de bestaande structuren en manieren van binnenuit kunnen reformeren richting discipelschap.

Die benadering biedt het boek van Hull. Zijn stelling: de pastor (vul daarvoor in: de voorganger die verantwoordelijk is voor de lokale kerk als geheel, in onze situatie degene die veelal ‘dominee’ wordt genoemd) heeft als allereerste taak en prioriteit dat er er mensen tot discipel worden gemaakt. Ik moet eerlijk bekennen dat dat een inzicht is dat me in mijn theologische opleiding  nooit is aangereikt en dat ik in de loop van vijftien jaar predikantschap wel heb aangevoeld maar nog niet echt heb kunnen omzetten in iets wat bovenaan mijn to-do-list kan staan.

Ik hoop de komende zomermaanden me hier verder in te verdiepen. Intussen heb ik ook al en en ander voorbereid waardoor het nieuwe kerkelijke seizoen in de Plantagekerk ook daadwerkelijk door aandacht voor discipelschap zal worden gekleurd. Meer daarover kun je hier lezen: (BE)ZIN IN DE ZOMER: discipelschap!